Deze column is de tweede in een reeks van vier columns. Lees ook: 1. De wereld zoals we die kennen komt tot een einde en 3. Mannen en vrouwen (leesbaar vanaf 17 juni) en 4. Spiritualiteit (leesbaar vanaf 19 juni)
In mijn vorige column schreef ik dat de wereld zoals wij deze kennen zeker zal gaan verdwijnen. Ook gaf ik twee oplossingen. Eén voor de korte termijn en één voor de lange termijn: Hamsteren van lang houdbare producten om je uitgaven in de komende maanden onder controle te houden en samenwerken om nieuwe economische initiatieven en communities te bouwen, waardoor we ons kunnen onttrekken aan de aanstormende malaise.
Het vervangen van de macht
Wanneer mensen op een zo kort mogelijke termijn gaan samenwerken in nieuwe, lokale, economische communities, dan ontwikkelt zich van daaruit de oplossing voor de crisis die, zoals de Titanic tegen alle verwachtingen in daadwerkelijk zonk, echt gaat komen.
De mens is sinds de Romeinen onderhevig geweest aan allerlei machtsstructuren die met elkaar strijdden over de controle van onze landsgrenzen, ons geld, ons voedsel, ons drinkwater en onze energie.
Het uiteenvallen van het Romeinse Rijk, de Tachtigjarige Oorlog, de Eerste Wereldoorlog, de Tweede Wereldoorlog, de Golfoorlog, de oorlog in Oekraïne; het zijn allemaal gebeurtenissen, ontstaan dankzij de belangen en ideologieën van de mensen die wij hebben leren kennen als ‘politieke leiders’.
Wist je dat de leiders van onze politieke kopstukken al eeuwen beide zijden van oorlogen financieren? Daarover is veel informatie zorgvuldig gedocumenteerd en bewaard gebleven. Er waren twee Amerikaanse presidenten die hieraan een einde wilden maken: Lincoln en Kennedy. Je weet hoe het met hen is afgelopen.
Mensen die wij, sinds de opkomst van de democratie, in het zadel hebben geholpen door hun verkiezingspraatjes te geloven, staan veelal in dienst van deze ‘achter-de-schermen’-leiders. Aan deze democratische periode komt op zeer korte termijn een einde, maar de periode daarna kent twee mogelijke scenario’s.
Eén regering, één bank, één valuta.
De kant die gepland is door de zittende macht is er een, waarbij hun macht vergroot wordt en iedere wereldburger onder toezicht en begeleiding van de wereldregering komt te staan. De bedoeling is een wereldbank, waar iedere wereldburger één rekening heeft. Mogelijk ontvangt die wereldburger op die rekening een basisinkomen, zodat het kapitalisme in stand gehouden kan worden, omdat het geld moet blijven rollen.
Deze plannen zijn sinds 2014 zo’n beetje aan het licht gekomen en inmiddels openbaar in de media en op overheidssites te lezen. Een deel van deze plannen is verwoord in Agenda 2030 van de Verenigde Naties en heeft als doel, de wereld te redden, zonder de macht uit handen te geven aan de mensen die hiervan de eigenaars zijn: de wereldbevolking zelf. Jij en ik dus.
Dit plan klinkt natuurlijk briljant: De wereld redden én de macht behouden! Helaas leert de geschiedenis anders. Wanneer mensen hun vrijheid kwijt raken om, bijvoorbeeld, cash geld uit te geven, om zwart iets bij te verdienen, om vervolgens overal geregistreerd te staan en gecontroleerd of zelfs gestuurd en beïnvloed te worden, dan is het wachten op corruptie uit onverwachte hoek. Er zullen netwerken ontstaan die deze wereldregering gaan saboteren, hacken en omver werpen. Deze oplossing zal leiden tot nog meer oorlogen, omdat ons brein ons doet geloven dat we ‘vrije wezens’ zijn en geen ‘veestapel’. Het plan om één regering, één bank en één valuta te willen invoeren druist zo in tegen het DNA van de mens, dat deze dit systeem in al haar toonaarden gaat weigeren.
Lokale samenwerkingsverbanden, ruilhandel en respect
Wanneer ‘wij, mensen’ besluiten om samen onder de macht van de overheid vandaan te kruipen komt er ruimte voor de andere richting waarin de wereld zich kan gaan ontwikkelen. Dit is een manier die veel dichter bij onze eigen natuur ligt, maar die voor heel veel mensen, vooral in het Westen, grote offers zal vragen. We zullen doodsbang zijn onze zekerheden op te geven, voordat we ze voorgoed uit handen geven aan de overheid.
Wanneer mensen:
- Gaan samenwerken binnen intelligent gebouwde communities;
- Samen een fabriek, een school of een dorp of stad bezitten;
- En deze organisaties samen besturen;
- En binnen die lokale gemeenschappen voor elkaar gaan zorgen;
- Met respect voor de ruimte van ieder ander mens…
… dan kan een nieuwe economie ontstaan.
Sterker nog, dan kan een geheel nieuwe samenleving ontstaan. Een samenleving zonder denkbeeldige angst, zonder hebberigheid en zonder verliezers of mensen die buiten de boot vallen. Iedereen in deze samenleving zal het goed hebben zonder het verlies van privébezit, zoals het socialistische anarchistische model voorschrijft. Dit is geen socialistisch model en ook geen communisme; dit is Society 2.0.
Exit Competitie
Hiervoor zijn een aantal ingrediënten belangrijk. Allereerst zal competitie uit onze samenleving moeten worden verbannen. De mens leeft uiteraard in competitie met de natuur, maar niet met elkaar. Dat betekent in de praktijk dat competitiesporten, toetsen, testen en rapportcijfers uit het dagelijkse leven zullen moeten gaan verdwijnen, zodat we langzaam aan weer leren om te delen in plaats van te graaien. De tegenstelling tussen winnaars en verliezers zal verdwijnen en iedereen zal winnaar zijn.
Exit Rente
Ten tweede zal ‘rente’ moeten gaan verdwijnen. Geld verdienen op basis van het uitlenen van geld geeft geldhebbers, veelal zijnde de machthebbers, de gelegenheid om nog meer geld, dus macht, te vergaren op basis van de natuurlijke behoefte van mensen om te consumeren en te ontwikkelen. In plaats daarvan worden spullen, kennis en middelen ter beschikking gesteld in ruil voor waarde, energie en tijd. Bestaande technologie wordt verder uitgebreid, maar alleen wanneer het bijdraagt aan de welvaart van de gemeenschap en aan een gezonde, schone wereld.
Exit Regering
Ten derde mag de macht worden weggehaald bij regeringen. De overheid zal moeten worden teruggebracht tot een aantal facilitaire afdelingen die op basis van democratie lokaal bestuurd worden. De taak van deze overheden zal liggen in het beheren van de infrastructuur van de samenleving, waaronder transport en zorg. Onderwijs zal weer in handen komen van wijze geesten die talenten in kinderen tot volle ontwikkeling brengen, in plaats van hun jonge breinen te vervuilen met onvoldoendes, strafwerk, een eenzijdige kijk op de geschiedenis en een focus op een leven als arbeider in loondienst. Vakken als kunst, cultuur, levenswijsheid en spiritualiteit worden even belangrijk als talen en wetenschappen. Je wordt niet langer opgeleid tot een medewerker, maar tot een vakman of vakvrouw die werk doet wat dat bij hem of haar past en waar je gelukkig van wordt.
Exit Oorlog
Ten vierde, en voorlopig als laatste in dit verhaal, zal elke vorm van oorlog, wapenindustrie of conflict uitgebannen moeten worden uit de geesten van mensen. Het willen overheersen van een ander zal niet langer lonen en zal moeten kunnen rekenen op een duidelijke correctie vanuit het collectief. Hier zal een belangrijke psychologische factor een rol spelen, namelijk: De rol van de Vrouw. Hierover later meer in een volgende column.
Kwetsbaarheid
Door competitie, rente, regeringen en oorlogen uit de samenleving te verbannen kunnen we de toekomst van de mensheid op aarde een nieuwe wending geven.
Veel mensen zullen denken: “Maar hoe dek je je dan in tegen vijanden van dit systeem en tegen aanvallen van buitenaf? De overheid moet ons toch beschermen?” Wel, die gedachte klinkt heel logisch, maar is een gevolg van een gebrek aan vertrouwen in je eigen kracht. Juist door eeuwenlange overheersing is bij veel mensen het idee ontstaan dat we niet meer zonder een regering kunnen en dat er altijd een vijand kan binnenvallen.
Nu je geleerd hebt dat oorlogen in de meeste gevallen bedacht zijn door machthebbers en gefinancierd worden door machthebbers, kun je ook bedenken dat er geen oorlogen meer kunnen komen wanneer mensen hun talenten en gaven in kleine lokale initiatieven gaan bundelen en afscheid nemen van deze zogenaamde machthebbers.
Als je één constante ziet tijdens oorlogen is, dat geen enkele burger die oorlog wil. Geen enkele burger wil zijn veiligheid en zijn vertrouwde omgeving op het spel zetten voor iets waar hij geen schuld aan heeft. Het zijn onze regeringen en de financierders van deze oorlogen die dat graag willen. Omdat deze types helemaal niet mee mogen doen met onze lokale communities, zetten we deze mensen buiten spel. Met een beetje geluk ontstaat er een ethisch rechtssysteem op basis waarvan we deze mensen mogelijk zelfs voorgoed kunnen bewegen hun lust naar macht en bezit te bekeren naar welvaart en voorspoed.
Ze zullen als laatste redmiddel proberen ons te belegeren, te vergiftigen met virussen en biowapens; ze zullen onze voedselvoorraden willen vernietigen en onze samenleving willen platbranden, maar onze zielen, onze talenten en onze mentale kracht om hier weer bovenop te komen kunnen ze niet te pakken krijgen. Je ziet dat dit spel nu al gespeeld wordt, of geloof je nog steeds dat het Coronavirus, de inval van de Taliban in Afghanistan en de oorlog in Oekraïne toevallige gebeurtenissen waren?
Juist wanneer we vol vertrouwen in deze kwetsbaarheid gaan staan, zullen we onkwetsbaar worden. Hiervoor is het belangrijk om niet langer vanuit eigenbelang, maar vanuit het collectief te kijken. En daarmee bedoel ik niet ‘iedere wereldburger’, maar juist je eigen familie; je eigen lokale kring van mensen.
Igor van Kaam
Schrijver en ontwikkelaar bij University of ME®
Wil jij je net zo vrij voelen en vrij denken als wij?
Volg dan onze online NLP Opleiding: Het Positieve Psychologie Programma.