Over allergieën.
De ME Time Allergieen Verlichten is een snelle en 100% veilige manier om zonder behandeling, zonder pillen en poeders van je allergie af te komen. Hij kost maar €19,99 en neemt je in drie kwartier luisten mee naar de oplossing voor al je allergische kwaaltjes.
Het hooikoortsseizoen is weer begonnen. Jeukende ogen, niezen. Ik ken heel veel mensen die er last van hebben en vaak lijkt een bezoek aan de huisarts of de apotheek de beste oplossing. Dat is beslist niet nodig.
Heb je wel eens ongare risotto gemaakt?
Je maakte risotto en volgde precies het recept. En wat bleek, toen het op je bord lag? Rijst niet gaar. Je had de keuze met lange tanden verder te kauwen of nog wat extra bouillon te maken en nog even door te prutsen in de keuken. Risotto. Nooit meer, dacht je misschien.
Laatst had ik nog zoiets. Ik bakte een chocoladecake die volgens het recept 60 tot 75 minuten in een oven van 160 graden moest. Na 70 minuten steek ik een prikker in de cake… drijfnat! Nog lang niet gaar. Enige onrust maakte zich van mij meester, maar pakweg 10 minuten later komt een heerlijk gare cake de oven uit. De prikker bleef droog! Een geschreven recept is blijkbaar niet hetzelfde als een echt bereidingswijze, maar het komt er dicht in de buurt.
Aannames voor een leuke leven!
Koken volgens recept doet me denken aan één van de ‘Aannames voor een leuker leven’ uit het Positieve Psychologie Programma: “Van de werkelijkheid kun je enkel ervaringen hebben.” Mijn ervaring met chocoladecake is dat de cake in onze oven net iets langer mag bakken om gaar te worden. Het recept wordt daarmee voor mij een leidraad, geen doel op zich.
Onlangs stuitte ik op een prachtige Engelse vertaling van een andere aanname uit het PPP: “Alles wat je doet, doe je goed”.
“Every human works perfectly”. Ieder mens en daarmee ook ieder menselijk lichaam werkt perfect. Zoals water op de best mogelijke manier vanuit de Alpen door de Rijn naar de Noordzee stroomt: als het anders had gemoeten, dan was het wel anders gegaan. Risotto of een cake zijn dus pas gaar als ze gaar zijn en trekken zich niks aan van een recept.
Wat is mijn punt? Wel… dat komt zo.
Al weer heel wat maanden geleden keken wij naar een aflevering van de Luizenmoeder, over de teloorgang van tradities als Kerstmis en de enorme variatie aan voedselallergieën en eetprincipes bij kinderen. Of beter gezegd: hun ouders. En hoe daarmee ‘geculrd’ wordt. Marco zei: “Ik word gewoon moe van het kijken.” Daarmee doelde hij niet op de kwaliteit van de serie, die we briljant vonden, maar naar de graad van ingewikkeldheid waarmee we ons omringen.
Ik ga nu wat eindjes aan elkaar knopen.
Als ieder mens perfect functioneert, dan is een ziekte geen gebrek of ‘default’ van het lichaam, maar een reactie. Een logisch gevolg. Een uitkomst van een ingewikkelde optelsom. Actie = reactie. Een gezonde reactie. Een logische reactie.
Zijn ADHD, autisme, voedselallergieën en nog meer ‘modernetijdskwalen’ niet gewoon de gevolgen van ons perfect reagerende lichaam op de meest krankzinnige omstandigheden?
Maar hoe creëren we die omstandigheden dan?
Door mentaal en daarmee ‘ethisch’ ‘goed’ te willen doen. Die ethische norm is een door de buitenwereld opgelegde vorm van beschaving, die hysterisch haaks staat op de natuurlijke manier waarop ons lichaam functioneert. Hoe werkt dat dan, vraag je je af? Ik leg het je graag uit.
- Bescherming tegen vuil en bacteriën en leven in een steriele omgeving.
Door je kroost vanaf de zwangerschap te willen beschermen tegen vuil en bacteriën, krijgt je immuunsysteem geen enkele kans om zich te ontwikkelen en wordt je lichaam logischerwijs overgevoelig voor allerlei normale uitdagingen, zoals gluten, fruitzuren, pollen en andere volkomen normale stoffen. - Isolatie van kinderen buiten het gezin en de familie.
Door het gezin steeds minder onbelangrijk te maken groeien kinderen op in wereldvreemde kinderdagverblijven, in plaats van bij opa en oma, op een uitdagende boerderij of in een speeltuin, een bos of een spannend huis. Grootouders (en met name de schoonmoeders!!) worden krampachtig weggehouden van een belangrijke rol in onze opvoeding. Jonge ouders van nog geen dertig jaar oud denken méér te weten over opvoeding en gedrag dan hun eigen ouders met zestig jaar levenservaring. En dat laten die ouders zich nog aanleunen ook! - Bescherming tegen gevaar en onrecht.
Maakt je kind nog wel eens een boomhut of een sliding door een modderpoel? Door het leven van onze kinderen schoon te ‘curlen’ en ze nooit te leren voor zichzelf op te komen ontneem je ze het recht er eens ‘op te slaan’ wanneer ze gepest worden. Laat ze eens dealen met tegenslagen als onvoldoendes of een straf. Zo vinden ze hun eigen plek op de hiërarchische ladder van het leven. En die is écht niet op de bovenste tree, prinsessenmoeders. - Gestandaardiseerd testen op school.
Door gestandaardiseerd te testen op school bevestig je constant dat je kind niet perfect is. Het is te slim, te traag, te dom of te druk. Er bestaat namelijk geen gemiddeld kind. Kinderen lopen niet in batches van de lopende band uit de fabriek! Ze zijn allemaal uniek, perfect en prachtig! Wat een frustratie daar al mee voorkomen kunnen worden! - Het lichaam beschouwen als een machine met onderdelen die kapot kunnen gaan.
Artsen geloven bij ziekte, dat je lichaam een defect heeft. Ze willen dat corrigeren met medicijnen, zónder te kijken naar:- Stress
- Bij kinderen: “Word ik wel gezien? Begrijpt iemand mij?”
- Bij ouders: “Doe ik het wel goed?” “Halen we het einde van de maand wel?” “Is mijn huwelijk nog wel spannend genoeg?”
- Voeding
- Suiker
- Cafeïne
- Koolhydraten
- Verwennerij
- Te weinig vitaminen en mineralen
- Eenzaamheid: “Nu even niet schatje. Mama is aan het werk. Ga maar lekker x-Boxen.”
- Prestatiedruk:
- “Doe je best!”
- “Alweer een onvoldoende? Je moet op bijles.”
- “Hij heeft zo weinig vriendjes…”
- “Vanmiddag heb je blokfluitles en morgen moet je naar voetbal want zondag is er competitie en je moet ook nog naar kinderyoga en Martine geeft een feestje donderdag. Ik breng je wel even.” Alsof het een misdaad is je kind zelfstandig door het verkeer te laten bewegen!
- Stress
- Door drugs, genaamd medicijnen, toe te dienen.
Die medicijnen die je jezelf en je kinderen geven zijn DRUGS. Ritalin is een mooi woord voor XTC. En het enige wat het doet is je kind verdoven zodat het in het praktisch en efficiënt geregelde hokje past. Dan kun jij als papa of mama de hypotheek voor het huis bij elkaar verdienen en om linksdraaiende haverrepen en plastic speelgoed te kopen. Als kind gooide ik de ruiten in van een oud leegstaand gebouw en scheet in mijn broek als er iemand achter ons aan kwam om ons een draai om de oren te geven. Dát is minstens een veel natuurlijker manier om de wereld te leren kennen en te ontdekken wat grenzen zijn! - Overkill aan informatie, prikkels en afleiding.
Je voedt je bovenkamer dag in dag met tonnen aan informatie, foto’s en nieuwtjes van mensen. Deze informatie zou je eigenlijk geen zak moeten interesseren. Bovendien levert die ‘connectie’ met Jan en alleman je een bak aan prestatiedruk op, omdat jij óók een nieuwe bank wil én op vakantie naar Ibiza in het voorjaar én op wintersport in de nieuwe auto én een gezellig vakantiehuisje moet huren in oktober én én én… - Mama gaat daarom op mindfulness.
Je gelooft dat je die informatiestroom er vervolgens uit kunt Mindfulnessen en Yoga-en. Voor je het weet vind je jezelf op dinsdagavond terug op een plastic matje in een lycra pakje, met vieze kruidenthee en rijstwafels in de pauze. Bezinning schuilt niet in dat soort rituelen… - Je krijgt als kind altijd het voordeel van de twijfel: je bent onschendbaar!
Door op te komen voor jouw kinderen, wanneer ze door een leerkracht ‘op hun plaats gezet zijn’ helpt je kind van de wal in de sloot. Mishandeling van een leerkracht is niet het juiste antwoord! Of een gemeen klasgenootje zijn rechten of vrijheid afnemen ook niet. Dat je niet gelooft dat jouw kleine zoiets doet is één, maar dat je gelooft dat je kleine er beter van wordt als jij vervolgens schreeuwend en stampend op school of bij een andere ouder verschijnt is vooral heel erg triest. - Grenzeloos naïef vertrouwen in de wetenschap.
Elke methode, behandeling of medicijn moet tegenwoordig wetenschappelijk bewezen zijn. Gezond verstand is uit de mode. Zo vertrouwen jij dus op een gelikt businessmodel, dat vooral bedoeld is om je afhankelijk te maken van iets buiten jezelf en je te doen geloven dat gezondheid in een potje van de apotheek of supermarkt zit. - Het inslikken en verbergen van emoties.
Door te zwijgen over verdriet, angst, pijn of frustratie over van alles en nog wat, houd je jezelf en je kinderen een rookgordijn voor, dat je uiteindelijk van binnenuit leeg, vlak en ziek maakt. Emoties heb je niet voor niks. Ze verstoppen is even gevaarlijk als een nies tegenhouden. Laat ze de vrije loop, maar keer ze niet tegen een ander. Dat lost niks op. - Het voorkauwen van de toekomst van anderen. En oh wee als je je eigen weg gaat!
Door te roepen: “Je laat ons in de steek” of “We hebben je niet op de wereld gezet om je toekomst te vergooien met deze of gene in een ver land!” kweek je schuldgevoelens bij je dierbaren. Jouw kinderenen vrienden leven om de wereld te VERKENNEN; niet om gebaande paden naast of achter je aan te sukkelen.
Brave burgers maken het voor zichzelf heel bont!
Ga jij industrieel braaf op dezelfde tijden naar je werk? Zit jij het grootste deel van de dag achter jouw laptop of computer? Doe je saai en eentonig werk in een fabriek of productieplaats? De nieuwe Generatie Z lijkt al door te hebben, dat een werkplek ook een plezierplek mag zijn. Ze hebben er hang-outs, een tafelvoetbal-tafel, een goed uitzicht over de stad of een surfboard aan de muur, om ze er dagelijks aan te herinneren waarvoor ze het doen! Ze drinken tussendoor een goeie espresso uit een barrista.
Werken op tijden dat je er echt ook zin in hebt is veel effectiever en gezonder, dan werken wanneer jouw baas het wil. Mijns inziens volgt de Generatie Z vooral hun hart boven hun verstand. Dat is dan gelukkig wél goed gegaan in de verder hysterische opvoeding die ze hebben gehad.
Kortom…
De kans is groot dat jij slaafs voor jouw werkgever, jouw opdrachtgevers en de Belastingdienst werkt om jouw ‘droomhuis’ te kunnen kopen, alles te kunnen doen wat jouw ‘vrienden’ op Facebook ook doen. Je wil waarschijnlijk voorbeeldkinderen groot brengen die top-prestaties leveren op school én op het sportveld. Je wil alles: werken, genieten, presteren, shinen, snoepen en niets tekort komen, met als gevolg dat je volgevreten en afgestompt dreigt te belanden in een kliniek voor ‘welvaartsziekten’. Want zoals risotto en cake niet gaar worden als je het kookboek volgt, zo wordt je leven ook ‘onklaar’ als je volgens het boekje leeft.
Jouw leven is de oorzaak voor het ontstaan van jouw allergieën.
Wij van University of Me doen de volgende ontluisterende uitspraak: “Je hebt geen allergie, je doet een allergie.” En het is voor jou en je lichaam heel erg gemakkelijk om iets anders te doen dan een allergie. En dat terwijl jouw arme lijf waarschijnlijk geen raad weet met de frustratie en de gekkigheid van de wereld waarin jij je bevindt en daarom zo raar reageert op die pinda, die gluten of die melk.
“De farmacie verdient miljarden over de ruggen van volwassenen en kleine kinderen en noemen alternatieve genezers kwakzalvers. Het zou bijna een goede grap zijn ware het niet dat ze die kids naar de klote helpen”, zo sprak een collega van ons laatst.
Ieder mens werkt perfect
Als jij pijn, ziekte of een allergie voelt, vraag je dan eerst eens af:
- Wat zie ik niet onder ogen?
- Waar heb ik frustratie over?
- Wat verzwijg ik?
- In welk opzicht kan ik niet zijn wie ik ben?
- In hoeverre leef ik met de natuur mee of tegen de natuur in?
- Waar vind ik rust? En neem ik die nog wel?
- Hoe zwaar belast ik mijn brein dagelijks?
- Hoe zwaar belast ik mijn lijf dagelijks?
- Wat eet ik?
- Hoeveel beweeg ik?
- Lach ik vaak genoeg?
- Wie zijn mijn vrienden? En kan ik die midden in de nacht bellen?
- Zit ik vast in mijn beeld van de wereld of mag ik van mezelf iedere dag iets anders geloven?
- Vertrouw ik nog wel echt op mijn eigen lijf en gedachten?
- En hoe belast ik de wereld met de manier waarop ik leef en consumeer?
Allergieën en welvaartsziekten zijn recepten. Hun oplossingen zijn dat ook.
Het bereiden van Risotto is 99% gevangen in wetmatigheden en de rest is liefde. Het koken van de rijst, de hoeveelheid water, de temperatuur, de hoeveelheid ingrediënten en hun volgorde, het scheutje olie en het glaasje wijn, je groenten en je kruiden. Elk ingrediënt voert wetmatig zijn taak en functie uit tijden het bereiden, proeven en verteren van jouw Risotto. Geen enkel ingrediënt kan op een dag besluiten iets anders te gaan doen.
En zo is het ook met jouw lijf. En met jouw leven. Jouw gezondheid. Jouw gedrag. Jouw aarde. Je oogst wat je zaait. Je proeft wat je bereidt. Je ervaart hoe je leeft via de gewenste en ongewenste gevolgen ervan.
Het universum is een vraag-antwoord machine die wetmatig werkt. “U vraagt, wij draaien”. Doet ‘jouw Universum’ voor jou wat jij wenst?
ME Time Allergieën Verlichten
In de ME Time Allergieën Verlichten leer ik jou en je onbewuste om een allergie beter te begrijpen, vriendschap met je allergie te sluiten en samen je lichaam nieuwe dingen te leren. Op deze manier verdwijnen je klachten, gewoon door drie kwartier met je koptelefoon op de bank te relaxen en in gedachten 200% mee te doen met alles wat er gezegd wordt.
Deze technieken gebruik ik al meer dan tien jaar om mensen van allerlei allergieën af te helpen en de verwachtingen worden keer op keer overtroffen.
Voor een allergie ga je niet eerst naar de dokter. Je kunt, in de meeste gevallen, je allergie prima zelf oplossen. Leer hem kennen en begrijpen en er gaat een wereld voor je open. Jij werkt immers perfect!
Lieve groet,
Igor van Kaam