Verplicht thuis zitten en alleen de deur uit mogen om boodschappen te halen of de hond uit te laten. Dat is de situatie waar we nu voorlopig nog in zitten. Heel vervelend, nee hoor integendeel. Ik hou er van!

Weekend

Toen ik nog een kantoorbaan had en van maandag t/m vrijdag achter de pc zat verlangde ik, net als iedereen, naar het weekend. Heerlijk niets moeten en vooral doen waar je zelf zin in hebt. Zodra ik bij thuiskomst op vrijdagmiddag de voordeur dicht deed kwam er een gelukzalig gevoel in mij naar boven. Vrijheid om te doen en laten wat ik wil.

Mijn laptop staat op het kookeiland en toont me mijn favoriete serie terwijl ik rustig mijn avondmaaltijd sta te bereiden. Ik ken de hele serie al uit mijn hoofd. Alle afleveringen van alle zeven seizoenen en nog steeds geniet ik er met volle teugen van. Het is gewoon zo gezellig. Het hele sfeertje en de kibbelende girls op de achtergrond. Als de maaltijd gereed is verhuist de laptop mee naar de eettafel zodat ik tijdens het eten verder kan kijken. Voor mij is dit volop genieten.

’s Avonds gaan de kaarsen aan en het licht wordt zo ver mogelijk gedimd. Lekker muziekje op en wijntje erbij. Stil zitten zit er niet in. De decoratie op de eettafel mag wel weer eens veranderd worden. Voor ik het weet ren ik het hele huis door op zoek naar een vaasje, fotolijstje, beeldje, etc. omdat ik wil kijken of het nu wellicht wel bij mijn gerestylde eettafel past. Gelukkig weet ik vaak wel waar ik alles gelaten heb of op z’n minst waar ik moet zoeken. Genieten met volle teugen!!

Zaterdagochtend, het beste moment van de week!!

Heerlijk rustig aan kunnen doen met een kopje koffie en een puzzel in de zachte ochtendzon. Wat is het leven toch mooi!
Of toch niet? Komt aan dit heerlijke gevoel nu abrupt een einde? Zodra ik de koelkast opentrek weet ik het? Er moeten boodschappen gedaan worden.

Met lood in mijn schoenen gaat de voordeur van het slot en verlaat ik mijn vertrouwde en veilige omgeving. In de supermarkt is het uiteraard druk en iedereen heeft haast. Bij thuiskomst gaat de voordeur weer op slot en nu is er geen enkele zinnige reden meer om hem voor maandagochtend van het slot te halen om weer te gaan werken. Ow wat een geweldig gevoel!

Vogels vangen

Als kind al kon ik mij heerlijk vermaken in onze achtertuin. Vogels proberen te vangen met een zware houten vogelkooi. Achteraf bekeken een zeer kansloze situatie. Ik heb ook nooit een vogel gevangen met mijn constructie, maar wat heb ik genoten van het proberen. De onderkant van de kooi aan één kant omhoog gehouden door een stokje en aan het stokje een touw bevestigd. Ik zat dan achter de garagedeur met het touw in mijn handen te wachten tot er een vogel onder zou kruipen en ik een ruk aan het touwtje moest geven om zo de vogel te vangen. Na twee uur zonder vangst gaf mijn moeder mij een sneetje brood om de vogels enigszins te verleiden überhaupt in de buurt van mijn val te komen. Zo vulde ik toen al graag het grootste deel van mijn vrije momenten in mijn eigen wereld. Ik zette zomers graag de tent op het gras en lag uren in de tent te staren naar de schaduw van de seringenboom op het tentdoek. De geur van die boom ruik ik weer terwijl ik dit schrijf. Zo vermaakte ik me altijd al zelf en dat doe ik nog steeds het liefst.

Thuis komen

Thuis in de veiligheid van mijn eigen huis kan ik helemaal los zijn van mijn omgeving en de maatschappij. Los van verwachtingen, meningen en sociaal wenselijk gedrag. Weer even terug naar het kind zijn en me gewoon vermaken zoals ik dat wil.

Voor mij is er nu, in deze lockdown, dan ook weinig veranderd. Ik draai wederom de voordeur op slot en leef in mijn eigen bubbel. Inmiddels met Igor en Lente, maar dat verandert de zaak niet. Uiteraard kijken we naar belangrijke nieuwsuitzendingen, maar verder blijf ik graag ver weg van alle narigheid, speculaties en complottheorieën op facebook en andere media. Niet omdat het me niet interesseert of raakt, maar misschien juist wel daarom. Het raakt me en ik kan er tegelijkertijd niets aan veranderen. Ik kan alleen binnen blijven en op die manier mijn steentje bijdragen.

Dus dat is wat ik doe. Alles wat onrust of spanning veroorzaakt gaat de deur uit of wordt uitgeschakeld. Mijn advies in deze crisis? Laat het kind in je weer eens naar buiten komen (hier is de 1,5meter niet van toepassing!) en doe eens iets (voor jou)  ongewoons. Dans door de kamer op je favoriete nummer, bouw tenten met doeken over de eettafel, bak je favoriete taart gewoon omdat je er zin in hebt, etc.
Laat de wereld even voor wat hij is. Hij zal toch wel door blijven draaien. 

Marco Crijns