In de Nieuwe Media wordt vaak gesproken over ‘wakkere mensen’ versus ‘normies’ of ‘schapen’. Ik zelf noem de tweede groep graag de Gelovige Thomassen, omdat achter ieder gedrag een positieve intentie van de persoon zelf zit, dus ook achter mensen die liever voor waar aannemen wat ze heel de dag te lezen en te luisteren krijgen. Zelf kritisch nadenken is risicovol, want het zou zomaar kunnen betekenen, dat je uit je comfort zone wil stappen, omdat je voelt dat je maatschappelijk zaken recht moet gaan zetten.

Wakker?

De zelfverklaarde ‘wakkere mens’ claimt een helder beeld te hebben van de grote misstanden in de wereld. Hij of zij heeft veel kritiek op dat wat met overheid, instanties en kapitaal te maken heeft en maakt zich zorgen over de ontvolkingsagenda van de ‘Global Elite’ en het neo-fascisme.

Dat doet me vaak denken aan een bepaald soort kunstwerk, waarbij je alleen het afgebeelde ziet als er er vanaf een bepaald punt naar kijkt. Van opzij lijkt het dan een losse verzameling van voorwerpen, maar als je precies vóór het kunstwerk staat, zie je een gezicht of een afbeelding. 

Anamorphic Sculptures by Michael Murphy (bron: Pinterest)

De geheimzinnige buurvrouw

Oftewel, als je op een bepaalde manier naar de samenleving of naar mensen in het bijzonder kijkt, kun je de beste of juist de meest kwaadaardige plannen zien. Een voorbeeld: Stel, je hebt een buurvrouw en die komt niet vaak buiten. Heel soms komt er een man op bezoek en die vertrekt dan weer na een uur of twee. Ze onderhoudt haar tuin niet goed en parkeert haar gloednieuwe BMW steevast bij jou voor de deur. Ze gaat al om een uur of negen naar bed en in het winkelcentrum kom je haar nooit tegen.

Je vraagt je af: “Waar koopt ze die dikke BMW van?” En die man, wat doet die daar? Zou ze de hoer spelen en ligt ze daarom ’s avonds zo vroeg op bed. Misschien verkoopt ze zichzelf wel via internet en verdient ze haar geld met online porno. Daarom is ze natuurlijk zo mensenschuw; ze is veel te bang dat mannen haar herkennen op straat. Wat een vies wijf, die nodigen we niet uit voor het buurtfeest hoor. En bij Henk en Marja van drie deuren verder komt ze er niet meer in. Nou, bij ons ook niet!

In het echt blijkt deze buurvrouw een schrijfster van internationale boeken, want ze komt oorspronkelijk uit de Verenigde Staten. Ze heeft familie in Los Angeles, met wie ze ’s avonds vaak videobelt en haar kantoortje is boven. Daarna gaat ze slapen. 

Overdag doet ze veel research voor haar boeken, die redelijk goed verkopen in de Verenigde Staten. Vandaar dat ze er goed van kan leven. Die man is haar coach. Hij bezoekt zijn cliënten aan huis, zeker wanneer ze hem daar goed voor betalen. Met hem bespreekt ze niet alleen haar leven, maar hij denkt ook mee over de boeken, haar schrijfstijl en haar marketing.

Omdat ze niet zoveel mensen kent en zich niet heel thuis voelt in de buurt, heeft ze weinig contact met andere mensen. Haar boodschappen doet ze buiten de stad, want ze komt heel graag in een nabijgelegen plaatsje, waar ze ook haar vaste koffietentje heeft. Om een of andere reden staan er vaak een paar auto’s bij haar voor de deur als ze thuiskomt, waardoor ze haar auto aan de andere kant van de straat moet parkeren. Die staat daar dan soms dagen, omdat ze zo weinig buiten de deur komt.

Vooroordelen

Teleurgesteld door gebeurtenissen uit het verleden, zijn sommige mensen achter iedere boom een spook gaan zien. Online vinden ze vrienden en kennissen die net zo teleurgesteld zijn en die weer andere spoken achter andere bomen zien. Op deze manier lijkt de wereld een plek vol geheime plannen en vijanden. Een kwaadaardige plek, waar je constant op je hoede moet zijn. “Want anders pakken ze je vrijheid en je rechten af!”

Lodewijk XVI

Nu bestaat elke samenleving, al eeuwen lang, uit deugdzame volgers, oproerkraaiers en dwarsliggers. Het zijn vaste onderdelen. Wanneer een tijdperk ten einde komt, krijgen de oproerkraaiers steeds meer voet aan de grond en zo kan een samenleving langzaam evolueren. Voor alles is een tijd, zoals een mens ook zijn kleutertijd, puberteit en diverse fasen in volwassenheid en ouderdom kent. Echter, geen enkele van deze periodes in je leven is ‘slecht’.

Zo was er ook niks ‘slechts’ aan de tijd van Lodewijk de Zestiende in Frankrijk. Echter, de levensstijl van het estblishment werd zo decadent, dat deze niet langer vol te houden was. De Franse Revolutie zorgde voor een vernieuwing in de manier hoe de samenleving georganiseerd werd. Een periode van ontwikkeling van brede welvaart brak aan, de bevolking groeide als kool en de democratie werd algemeen aanvaard als het best passende bestuurlijke model. 

Inmiddels zijn we bijna driehonderd jaar verder en zou het zomaar weer eens tijd kunnen zijn voor een volgende reorganisatie van de samenleving. Opnieuw is er sprake van grote decadentie, maar dan niet binnen koningshuizen, maar binnen grote multinationals, die zoveel geld bezitten dat ze invloed uitoefenen op de regionale en globale politiek. Ooit begonnen als een behoefte aan geld en macht van de nieuwe industriëlen, ontstond een samenleving die draaide om bezit, vermogen, techniek en technologie. Dit ging langzamerhand ten koste van religie, saamhorigheid en onderling respect. Ook lijkt de houdbaarheid van het democratisch stelsel te zijn bereikt, nu globalistische bedrijven en hun winstoogmerken de dienst uitmaken in onze parlementen en overheidsinstellingen, waardoor onze soevereiniteit in hard tempo achteruit holt.

Zonder soevereiniteit geen democratie en andersom. In een landen, zoals El Salvador en Burkina Faso, zie je dan ook Robin-Hood dictaturen ontstaan en ook Javier Milei in Argentinië en Donald Trump in de Verenigde Staten vertonen hier trekken van. 

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en nu zo’n beetje alles wel is uitgevonden wat ons leven comfortabeler maakt, nu we ouder worden dan ooit tevoren, nu we online of live kunnen reizen naar elke uithoek van de aarde en de wereld best een veilige plek geworden is, slaat langzaam de verveling toe. De mens wordt zich steeds bewuster, dat ook deze levensstijl een leegte kent. Een decadentie.

Marie Antoinette

Je ziet dat onder andere terug in woke-ism. Als je werkelijk niets meer hebt om voor te knokken, ga je vanzelf navelstaren en tja… daar kan wel eens twijfel ontstaan over wie je werkelijk bent, of je daadwerkelijk alleen wordt aangetrokken tot iemand van het andere of hetzelfde geslacht en of er niet méér zou kunnen zijn dan man en vrouw. “Je mag zijn wie je bent” is de overtreffende trap van ‘mensenrechten’ en onze fantasie kent geen grenzen, dus dan voel ik mij vandaag een kat en overmorgen een herderinnetje. Marie-Antoinette, de vrouw van Lodewijk de 16e had daar destijds ook al last van. Woke-ism is een vorm van decadentie en die kondigt nieuwe tijden aan.

Hetzelfde geldt voor het klimaatgedram. Het is een illusie te denken dat de mens de aarde kan vernietigen. Andersom is het echter een peulenschil. “Ja maar broeikasgassen en fossiele brandstoffen dan?” Dat zijn producten van de aarde zelf. Aardbevingen, platentektoniek of inslaande meteorieten teisteren het milieu en het klimaat al millennia op veel ingrijpender wijze dan de mens zich überhaupt zou kunnen voorstellen. Vanuit het perspectief van moeder aarde is ons klimaatgedram nog minder dan geneuzel in de marge. Een storm in een piepklein glaasje water. Hoogmoed en decadentie ten voeten uit.

Echter, boven jezelf uitstijgen, uit je eigen schaduw stappen, is niet iets heel gemakkelijks. Daarom zie je in de zogenaamde ‘wakkere wereld’ nog steeds veel mensen in oude patronen vervallen. Ze hebben de klok horen luiden, maar over waar de klepel hangt wordt nauwelijks nagedacht. We zagen het in de strijd om de macht bij omroep Ongehoord Nederland, maar we zien het ook in de Tweede Kamer, in de Europese Politiek op vele andere plekken.

De saamhorigheid is ver te zoeken, velen lijken te vechten voor hun eigen hachje en er is geen idee over waar de samenleving heen gaat en welke natuurlijke en tijdsgebonden krachten daar spelen. Op zich is dat niet verwonderlijk, want je brein is gebouwd om jezelf enkele decennia in leven te houden, maar niet om het leven zelf te beschouwen en al helemaal niet om daar zelf betekenis aan te geven of verantwoordelijkheid voor te dragen. Het zijn filosofen, schrijvers, ondernemers of spiritueel leiders geweest, zoals Spinoza, Aristoteles, Socrates, Einstein, Tesla, Buddha, Mandela, Ghandi en Jezus, die wel de mentale capaciteiten bezaten om boven zichzelf uit te stijgen. Zij zagen waar de wereld zich in hun tijd bevond en welke kant het op kon of moest gaan. In veel gevallen werden ze gevangengezet en vermoord of stierven ze een eenzame dood, verguisd en verstoten door de samenleving.

Nog niet wakker

Heel veel mensen die zich ‘wakker’ noemen, zijn dat bij lange na nog niet. Ze pompen slechts wat nieuwe wijn in oude zakken, waardoor er nauwelijks vooruitgang wordt geboekt. Dat hoeft ook niet. De samenleving ontwikkelt zich vanzelf en elke fase duurt zo lang het duurt tot de grote massa ervoor kiest om het anders te doen. Prima, als daar een enkele roepende in de woestijn een steentje aan wil bijdragen, maar zolang de massa niet bereid is om in de kern, als mens, te veranderen en te ontwikkelen, blijven de oude zakken, de oude structuren gehandhaafd. Macht, geld, achterdocht en wantrouwen naar alles wat anders is.

“Jezelf in een ander verplaatsen? Nee, joh. Waar is dat goed voor?”
“Maak die mens kapot! Hij is de vijand.”

Hier is een oplossing voor, maar dat is niet de directe, de mannelijke, de doelgerichte weg naar succes. Die ‘mannelijke’ weg behoort namelijk toe aan de oude zakken. Aan het industriële, technologische tijdperk van bezit, groei, hiërarchie en grootsheid. Nee, de oplossing ligt op de weg van het geduld. Het planten van een zaadje en wachten tot de boom volwassen genoeg is om in haar schaduw te kunnen zitten en haar vruchten te kunnen plukken. 

De weg naar ‘nieuwe tijden’ verloopt, zoals altijd, via binnen. Dus niet door te schoppen tegen fysieke constructies en instituties, want die geven doorgaans weinig krimp. Juist door de heilige huisjes in jezelf aan te pakken, door te twijfelen aan alles wat je al weet en door jezelf keer op keer opnieuw uit te vinden, kom je dichterbij jouw kern. 

Een belangrijk doel van de samenleving zoals die zich de afgelopen millennia heeft ontwikkeld, is heel helder: We groeien steeds dichter naar onze eigen verborgen natuur. Dat verloopt via heel barbaarse levensvormen naar een samenleving waarin de vrede en het licht van de zielenwereld weerklinkt. Klinkt dat te zweverig voor je? Bestudeer dan het model van Spiral Dynamics eens. Daarin leer je de fasen van ontwikkeling van de menselijke samenleving op een prachtige en begrijpelijke manier kennen en herkennen. Het is een kwestie van boven jezelf uitstijgen en het leven te zien als iets meer dan de tijd tussen je geboortedag en je begrafenis.

Niet dat ik de wijsheid in pacht heb, maar binnen A Soulful Community wil ik de weg banen voor zoveel mogelijk mensen, om tot dit besef te komen. “Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!” Binnen A Soulful Community ben ik niet het voorbeeld, niet de leider, niet de alwetende goeroe, maar zoek ik net zo hard als ieder ander lid mee naar de weg van binnen naar buiten. En dat hoop ik nog vele levenslang te kunnen doen.

Lieve groet, 

Igor van Kaam

In de Bijbel en de Koran leren we over hemel en hel. Als je netjes je best doet kom je in de hemel, maar als je zondigt, kom je in de hel. Dat is ons verteld, maar dat klopt voor geen meter. Als je tegen de stroom in gaat zwemmen in je leven, zit je in de hel. En het leven kan de hemel op aarde worden, als je je hart volgt en in flow het kronkelige pad blijft volgen. De hemel is binnen handbereik, daar hoef je niet eerst dood voor te gaan.
In A Soulful Community ontmoet je mensen die willen snappen hoe het leven werkt. Zij nemen je graag mee op hun reis en zouden het geweldig vinden als jij je ook GRATIS aansloot en meedeed. https://university-of-me.thehuddle.nl/login