Tijdens de tweede try out van mijn nieuwe theaterworkshop “Mag het licht aan?”, kreeg ik de vraag hoe we onszelf staande zouden kunnen houden in deze duistere tijden. Mijn antwoord was heel simpel: “Er bestaan geen duistere tijden.” De vragensteller vond het antwoord bij nader inzien niet erg helpend en daarom wil ik er nog even dieper op in gaan.

Licht versus duisternis

Velen van ons hebben geleerd dat licht het tegenovergestelde is van duisternis en andersom. Maar dat is niet waar. Duisternis is het ontbreken van voldoende wit licht op een bepaalde plek. Ultraviolet en infrarood licht kunnen onze ogen niet waarnemen en daarom noemen we het ‘duisternis’. Maar dat is niet het enige…

Schaduw is een plek waar het directe licht niet kan schijnen, omdat er iets voor zit. Mijn paraplu op het podium toonde feilloos aan hoe je licht kunt tegenhouden en om je heen kunt kijken en op andere plekken wel licht ziet, maar niet bij jezelf.

Die paraplu staat symbool voor de manier waarop jij naar de wereld om je heen kijkt. Jij creëert de wereld om je heen zelf, via je gedachten. We noemen dat ook wel je belevingswereld. Je gelooft hardnekkig dat er factoren zijn die jou het leven zoet of zuur willen maken, maar je beseft niet dat dit slechts jouw geloof is. En niet de werkelijkheid. Jij kiest ervoor om iets zuur of zoet te beleven.

Stapeling van conditioneringen

Nu zul je zeggen: “Maar Igor, ik ZIE toch dat er mensen dood gaan? Dat er mensen voor de gek worden gehouden? Dat er mensen ziek worden, vereenzamen of in de financiële problemen komen? Dat zie ik toch met mijn eigen ogen en ik hoor het met mijn eigen oren?”

Als jij dat zegt, dan klopt dat en dat wil ik dan niet ontkennen. Maar jij kunt niet in de belevingswereld van andere mensen leven. Jij zult het met je eigen belevingswereld moeten doen. En jij kunt daarbinnen besluiten je het lot van die andere mensen aan te trekken en je daar druk om te maken. Op dat moment vouw je een paraplu uit, die je onthoudt van het licht dat ook op jou zou kunnen schijnen.

Dat klinkt natuurlijk heel egoïstisch… je afsluiten van het leed van anderen, om jezelf beter te voelen. Maar heb je wel eens andersom geredeneerd. Stel je voor dat die buitenwereld zou eisen dat jij je niet gelukkig en vrij mag voelen, omdat zij het zo moeilijk hebben. Wie is er dan egoïstisch?

En, kun jij ze eigenlijk wel verder helpen en de weg wijzen, wanneer je zelf in de put zit of kapot gaat van medelijden?

Vanuit lijden en medelijden kan niets goeds komen

Duidelijk gaf ik aan in de workshop, dat oplossingen zoeken vanuit problemen alleen tot meer problemen kan leiden. Goede impulsen en ideeën komen voort uit geluk en tevredenheid. Uit dankbaarheid en overvloed. Dat is precies wat er mis gaat in de politiek, maar ook in ziekenhuizen en op politiebureau’s. En in vele gezinnen, waarin niet gedacht wordt in oplossingen, maar in problemen. Angst, boosheid, frustratie en paniek zijn prima raadgevers, want ze geven je duidelijk aan dat er een grens in jezelf overschreden wordt. Het zijn alleen geen brengers van oplossingen. 

Voordat je gaat handelen vanuit angst of woede is het belangrijk om eerst zelf tot rust te komen en een positieve mindset aan te zetten. Om dankbaar te worden voor uitdagingen die er op je pad komen. Pas wanneer je gelukkig bent zul je de ingevingen krijgen om nog gelukkiger te worden.

Maar wat doe ik dan tegen die ‘duisternis’?

Mocht je geloven dat er zoiets is als duisternis, dan wil ik je vragen om je te beseffen dat ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, maar dat niet ieder vogeltje jouw favoriete liedje zingt. Met andere woorden; energie of ‘vibes’ die niet resoneren met jouw diepe binnenste bron zul je ervaren als onaangenaam of onprettig. Wanneer je aandacht gaat geven aan deze onaangename resonantie is de kans dat je met die onaangename resonantie mee gaat trillen veel groter, dan wanneer je sterk en stabiel je eigen ‘lied blijft zingen’ en op die manier probeert die andere resonantie te beïnvloeden om met jou mee te gaan resoneren.

Vergelijk het met een stemvork. Wanneer je een stemvork aantikt zul je merken dat objecten om die stemvork heen op dezelfde manier willen gaan mee-resoneren. Het is dus van groot belang, dat jij je niet laat verleiden tot het meezingen met resonanties die weerstand bij je opwekken. 

Je ziet dit gebeuren op social media platforms, waar mensen keihard mee-resoneren met negativiteit, door zelf ook negatief te gaan worden. Het maakt niet uit of je nu angst hebt voor covid of voor het vaccin; het is allebei angst. Pas wanneer je een vibe (lees: resonantie) kiest die je blij of gelukkig maakt, ben en blijf je weerbaar voor andere vibes. Er is namelijk geen vibe zo krachtig en puur, als het gevoel gelukkig te zijn en vrijheid te voelen. Omdat je binnenste ik niets anders wil dan gelukkig zijn en van het leven genieten, maakt je gelukkig voelen en dingen ondernemen die je nog gelukkiger maken dan je nu al bent je onaantastbaar voor ‘negatieve’ vibes. Deze vibes zijn per definitie niet negatief, ze verschillen echter zoveel met jouw resonantie, dat ze je uit balans brengen. En dat laatste voel je als pijn, verdriet of verlies. 

Welke krachten spelen dan nu een rol?

Wel, we zouden kunnen stellen dat krachten die bijzonder slecht resoneren met het plezier van leven, de schoonheid en zuiverheid van de natuur en de kracht van bloei, groei en wederopbouw op dit moment een groot podium geclaimd hebben. Deze ruimte hebben wij, als collectief, zelf gegeven aan deze krachten. Hoe dan?

Door te leven vanuit comfort, luxe en gemak en dat te verwarren met geluk, vrijheid en succes. Ieder mens zal diep van binnen beseffen, dat een leven achter een laptop, met kant-en-klaar maaltijden uit de magnetron, je verplaatsen van de ene stoel naar de andere en het slikken van chemische middelen om je gezondheid te bevorderen, precies het tegenovergestelde is van hoe de natuur in elkaar steekt.

Een bijenvolk moet keihard werken voor haar voortbestaan en haar honing. Dieren in het wild foerageren van vruchtbaar gebied naar vruchtbaar gebied. Meeuwen zijn dag in dag uit aan het vissen, aan het scharrelen en aan het zoeken naar een veilige plek om te wonen. Luxe, geld en macht heeft dat voor veel mensen langzaam maar zeker onmogelijk gemaakt, de laatste pakweg vijfhonderd jaar.

Door steeds nieuwe innovaties, die ons leven steeds gemakkelijker en zogenaamd leuker zouden moeten maken, zijn veel mensen op fysiek vlak (zien, horen, ruiken, voelen, proeven) afgedreven van wat hen werkelijk gelukkig maakt, namelijk ‘het leven leven zoals het komt’. Gezonde inspanning leveren voor ons ‘dagelijks brood’, onze veiligheid en de prikkeling van onze zintuigen.

Onze hang naar gemak en overvloed heeft ervoor gezorgd dat we veel minder zijn gaan luisteren naar onze innerlijke zelf, die maar één doel heeft: genieten van het leven. Je merkt dat wanneer je een flinke wandeling maakt of een lange fietstocht onderneemt. De bevrediging die het uitzicht je dan geeft, dat glas water of dat biertje achteraf, die maaltijd die je daarna eet, geven je veel meer voldoening, dan wanneer het zo in je schoot zou zijn geworpen. Mensen zijn nijvere wezens, maar inmiddels werken we geknecht achter computers of machines en verplaatsen we ons in auto’s of treinen naar zielloze kantoortuinen, waar interieur-architecten een laatste poging hebben gedaan om de ruimte nog zó aangenaam te maken, dat je net niet door het raam op de 15e verdieping naar buiten wil springen. Je werkt misschien wel hard, maar helemaal niet slim, wanneer jouw werk je niet direct de voldoening geeft die je nodig hebt om gelukkig te zijn. In dat geval werk je voor ‘het systeem’.

Stel je voor dat die buitenwereld zou eisen dat jij je niet gelukkig en vrij mag voelen, omdat zij het zo moeilijk hebben. Wie is er dan egoïstisch?

Wie zitten er achter die krachten?

De mensen (of zijn het wezens?) die hier verantwoordelijk voor zijn, zijn de mensen die hun behoeften wel bevredigd zien door het aan het werk jagen van miljoenen, zo niet miljarden mensen en daar nog meer luxe vruchten van plukken. Voor je het weet ben je hun slaaf geworden en dat is nu precies de reden, waarom kleine zelfstandigen en boeren het veld moeten ruimen; zij werken voor hun eigen portemonnee en niet voor die van het systeem van…

…de mensen die achter de banken, achter de regeringen en achter de wereldwijde bedrijven aan de touwtjes van de samenleving trekken en zo hun grootste natte droom werkelijkheid zien worden. Macht over de wereld en macht over de natuur nastreven, betekent in wezen een minachting voor beide. Dat is ook de reden dat ‘zij’ zo vreselijk hechten aan wetenschap, onder het mom van objectieve informatie. Zij hebben generaties lang geïnvesteerd in het voeden van de overtuiging, het geloof dus, dat alleen informatie die bewijsbaar en reproduceerbaar is, waardevolle informatie is. Daarvoor gebruikten zij de manier waarop je de Bijbel moest lezen en kon je ‘je zonden’ afkopen met een aflaat. Hoe slim!

Of je nu kijkt naar de heksenverbrandingen in de middelleeuwen, het beschimpen van Galileo en Copernicus, die met hun bevindingen haaks tegen de toen geldende religieuze normen in druisten of mensen als David Icke of Geert Vandenbossche, die feilloos deze gemanipuleerde systemen blootleggen; de angst onder deze groep mensen, dat hun naargeestige plannen open en bloot op tafel komen te liggen, is zo groot, dat ze hun miljarden vermogens en hun macht over media en zogenaamde experts inzetten om de samenleving zich tegen deze heldere zieners te laten keren. Echter, om te kunnen overleven heeft een mens slechts een belevingswereld nodig; subjectieve informatie dus.

De bron is zuiver

Het zijn de mensen die dicht bij de zuivere bron van het leven staan, die niet bevattelijk zijn voor deze vorm van propaganda. Zij staan letterlijk het dichtst bij de natuur en voor hen zal de verandering van hun omgeving, het verlies van vriendschappen en financiële zekerheden en andere materiële zaken veel minder impact hebben op hun gevoel van geluk en vrijheid. 

Zij laten de paraplu van weerstand en belemmerende overtuigingen gevoegelijk dicht. En moeten zij dat met de dood bekopen, dan genieten ze het vertrouwen in een nieuw leven met dezelfde liefde voor het leven weer terug te komen. Kan ik bewijzen dat dat zo zal gaan? Nee. Is dat belangrijk? Nee, omdat dit vertrouwen niet bewezen hoeft te worden om jou en mij vandaag te helpen, uit die ‘duistere’ vibe te blijven en in het licht te blijven staan. Eenieder die het verhaal van de Kruisweg van Jezus Christus kent, kent de metafoor waarnaar ik verwijs. En daar hoef je niet katholiek voor te zijn, om die metafoor te begrijpen. “Vader vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen.” En dat is precies wat jou te doen staat. Vergeef hen, want pas dan ben je vrij en kan het geluk ten volle naar je toekomen.

Igor van Kaam