Al eeuwen houdt de dood de levende mens bezig. Wat gebeurt er als je dood gaat? En hoe werkt dat nou precies? Als lichtwerker heb ik al heel lang een helder beeld bij de dood, maar dankzij wetenschappelijk onderzoek weten we inmiddels nog veel meer over doodgaan. Toch blijven de mythe van angst voor de dood en verdriet bij het overgaan van een dierbare in veel gevallen leidend voor de manier waarop wij naar de dood kijken. En dat is enerzijds begrijpelijk, maar ook ontzettend jammer. Doodgaan is misschien wel het leukste dat je in je leven kan overkomen. Hoe zit dat precies?

Wil jij de Zeven Gouden Leefregels voor een heel gelukkig leven ontdekken? Klik dan hier

Wat is het verschil tussen leven en dood?

Ik haalde het al aan. Wetenschappelijk onderzoek ontrafelt steeds meer over de dood en wat zich daar afspeelt. Dankzij de verhalen, wereldwijd, van duizenden mensen een bijna dood ervaring, een BDE, weten we steeds meer over wat zich achter de schermen afspeelt. Letterlijk, achter de schermen, want ons bewuste denken is niet gebouwd om hierover te kunnen waarnemen of nadenken. Je ervaart het dus pas na je overlijden, behalve die grote en groeiende groep mensen die uit de dood terugkomen, enkele lichtwerkers en mensen met ‘paranormale’ gaven. Van kinderen onder de 4 jaar wordt gezegd dat ook zij het vermogen tot transcendentie vaak nog bezitten.

Leven en dood spelen zich enkel op drie dimensionaal niveau af. Dat is de wereld waarin wij leven en die we elke dag met onze zintuigen kunnen waarnemen. Lange tijd werd geloofd dat dit de enige wereld was en het grootste deel van de wetenschap gaat hier tot op de dag van vandaag nog steeds vanuit. Maar, wanneer je als wetenschapper op zoek bent naar waarheid, zul je die consensus onderhand moeten laten gaan.

De metafoor voor het Bewustzijn.

Om uit te leggen hoe leven en dood precies in elkaar zitten gebruik ik de metafoor van de cloud. De meeste mensen hebben op dit moment wel ergens een account, een iCloud of een Gmail, en snappen zo gemakkelijker dit principe. Je kunt bewustzijn het beste vergelijken met een cloud die ‘ergens is’. Bewustzijn, in dit geval, is overal en altijd. Het voordeel van overal en altijd is, dat er geen tijd en plaats is. Ons brein is echter niet in staat om te denken zonder tijd en plaats. We zijn altijd ‘ergens’ op een ‘bepaald moment’, maar op het niveau van bewustzijn speelt alles zich overal tegelijkertijd af. Zie het als een grote berg met kleding die, op aards niveau, keurig gesorteerd in een kast wordt opgeborgen. Ons brein sorteert het altijd en overal in behapbare proporties door er coördinaten en tijd aan te hangen. Plaatsen, dagen, weken, maanden. Het Bewustzijn is als een cloud die niet waarneembaar en overal is.

Voor bewustzijn is alles tegelijk en alom aanwezig. Daar zijn jij en ik één, als druppels die samen een oceaan vormen. Of als data die, mits goed gesorteerd, een bestand vormt dat in Word of YouTube kan worden omgezet tot behapbare, waarneembare informatie.

Ons lichaam als ontvanger.

Lange tijd werd gedacht dat bewustzijn een product was van ons brein. Dat het brein de geest, het denken, produceert en dat jouw systeem van denken, voelen en doen tot stilstand kwam, wanneer je stierf. Maar net als in de cloud, of net als bij een televisie die je aan of uit zet, houdt de uitzending niet op wanneer jouw televisie uit gaat. Of wanneer je de computer uitzet. Duidelijk is inmiddels, dat ons brein, net als een radio of een applicatie op je computer, in staat is om het Bewustzijn te ontvangen en om te zetten naar beeld, geluid en gevoel, maar ook naar tijd en plaats. Je lichaam is dus geen zelfstandig producerend ding, maar een antenne die in staat is signalen om te zetten naar informatie waar je wat mee kunt.

Het niveau waarop het bewustzijn zich afspeelt noemen we ook wel de vijfde dimensie, waarbij de derde dimensie het hier en nu vertegenwoordigt. Het feit dat ik nu mijn computer voor me zie, de toetsen onder mijn vingers voel en stemmen in mijn hoofd hoor, die me influisteren wat ik mag opschrijven, speelt zich allemaal af in de derde dimensie.

De bijna dood ervaring

Wanneer mensen doodgaan, stopt de waarneming van hun zintuigen en de registratie daarvan in het brein. Bij een bijna dood ervaring is geen activiteit meer in de hersenen te meten, waardoor men zeker weet dat een BDE geen illusie of hallucinatie is. Zolang we leven, is het Bewustzijn gericht op het dagelijkse leven op aarde en is er geen connectie met de vijfde dimensie. Althans, voor bijna alle mensen op aarde, zolang ze niet in slaap zijn en niet intensief mediteren. Tijdens onze slaap en soms tijdens intensieve meditatie en dus ook na het overlijden is het Bewustzijn weer gericht op de plek waar het vandaan komt en waar tijd en plaats niet bestaan. Wanneer we wakker worden schieten we weer in de derde dimensie en tellen seconden, minuten, gewicht en weerstand weer mee. Plotseling kunnen we niet meer zomaar van A naar B in gedachten of terug en vooruit in de tijd bewegen. 

De overgang van het een naar het ander is geen fysieke verplaatsing, maar werkt een beetje hetzelfde als wanneer je naar een plaatje kijkt waarin je twee dingen kunt zien, zoals hieronder. Het voelt alsof je een knop achter je ogen moet omzetten om dan weer het ene en dan weer het andere plaatje te kunnen zien.

Wanneer we doodgaan sterft alleen ons lichaam en de directe communicatie met de wereld om ons heen stopt. Maar al het andere gaat gewoon door. Ook jouw bewustzijn; het verplaatst de aandacht enkel van hier naar daar. Ook van mensen die in de nabije toekomst gaan sterven is bekend dat hun geest zich al af en toe kan focussen op het Overal en Altijd (kortweg het AL) en gemakkelijk verbinding legt met elementen van dat grote Bewustzijn. Om maar meteen helder en duidelijk te zijn: dat zijn geen hersenspinsels, noch illusies en mensen zijn niet ‘van het padje af’, die dat meemaken.

Een tante van een vriend van me overleed tien jaar geleden onverwachts en lag enkele dagen alleen dood in huis. Kort daarvoor vertelde ze dat ze tijdens een stevige griep bezoek had gehad van haar overleden levenspartner. Hij stond naast haar bed en had iets gezegd als “Het komt allemaal goed.” Dat gebeurde twee of drie maanden vóór haar daadwerkelijke overlijden en tot die laatste dagen was ze, op een stevige verkoudheid na, kerngezond. Ze reed rond in haar autootje, werkte gewoon en bezocht vrienden en kennissen. 

Dit soort verhalen zijn te vaak gemeld en bekend, om onder toeval of waanzin geschaard te worden, maar het bewijs van de aanwezigheid van die vijfde dimensie is door onderzoek naar BDE pas echt op tafel gekomen.

Bevrijding en inzicht

Vrijwel de meeste mensen die terugkomen uit de dood beschrijven een geweldig inzicht in hoe het leven precies in elkaar zit. Precies zoals ik het hierboven beschrijf. Dat er één groot bewustzijn is, waar alle ervaringen samenkomen en waarin we in staat zijn de ene ervaring van de andere te onderscheiden, waardoor we binnen die ‘cloud’ onderscheid kunnen maken tussen dierbaren, zielsverwanten en onbekenden. Omdat tijd niet bestaat, krijgen BDE-ers inzicht in de toekomst en in het verleden. Des te pijnlijker is het, wanneer zij weer terug in dat, veelal zieke of beschadigde lichaam komen, ze niet alleen dolgraag weer terug willen, maar in veel gevallen ook weten wat er de komende jaren gaat gebeuren, wie er gaan overlijden, onder welke omstandigheden, et cetera. En het heeft bij leven en welzijn geen enkele zin om anderen daarvoor te gaan waarschuwen, want het tij kan dan toch niet meer gekeerd worden. Die frustratie maakt het herwonnen leven voor velen met een BDE haast ondraaglijk. Ook de onwetendheid van mensen, de onzin in kranten en de waanzin van politiek maakt, dat deze mensen zich doorgaans niet langer op hun plek voelen in de samenleving. Als lichtwerker herken ik dat gevoel, al is mijn ervaring een stuk minder helder, dan van iemand die daadwerkelijk achter de schermen heeft kunnen kijken.

Een kennis van me met een bijna dood ervaring omschreef het ooit als volgt: “Leven in een lichaam in het hier en nu is alsof je in een ouderwets duikerspak met een grote koperen helm onder water bent. Toen ik stierf voelde het, alsof ik op de kant klom en dat verrekte pak eindelijk kon uittrekken. Was ik net bevrijd van die zware ballast, moest ik weer terug dat pak aantrekken en het water in.” Je kunt je voorstellen, dat je daar niet om staat te juichen.

Doodgaan is fijn.

Niet voor je nabestaanden, want die gaan je natuurlijk ontzettend missen. Ze kunnen niet zomaar meer een drie-dimensionaal babbeltje met je doen, even bellen of appen, of knuffelen en aanraken. Het apparaat waar via je leeft, is dan kapot en vergaan. Maar als je nabestaanden even hun best doen, de rust opzoeken en in stilte leren contact te leggen met die vijfde dimensie, kan en zal het niet zo lastig zijn om opnieuw een gesprek met je te voeren en om te ontdekken, dat het goed is achter de schermen. De meeste mensen proberen dat niet eens, omdat ze er niet in geloven. En dat is soms maar goed ook, want van je geloof vallen is een pijnlijke ervaring die de meesten liever willen vermijden.

Zo ook deze column. Er zullen mensen zijn die hun wenkbrauwen optrekken bij het tot zich nemen van deze informatie. Mensen zullen boos worden, omdat ik hun rouwproces verstoor of omdat ik hun emoties en angsten bagatelliseer. Mijn advies: was niet zover doorgegaan met lezen. Je hoeft een slechte film ook niet tot het einde uit te zitten. De film zal het worst wezen wat jij ervan vindt.

Eindeloos bewustzijn*

Samengevat is er een alom tegenwoordig en oneindig Bewustzijn. Het lijkt erop dat de mens dat Bewustzijn God is gaan noemen of nog veel meer andere namen heeft gegeven in de loop van haar geschiedenis.
Het leven op aarde is niets meer of minder dan een fysieke manifestatie van dat eeuwige en alom tegenwoordige. Een tastbare wondere wereld, waarin plaats een plaats heeft en tijd een volgorde. Een plek waar het leven genoten kan worden, enkel om het genieten van het leven. Waarin het Bewustzijn in staat is te experimenteren, te leren, te ontwikkelen en te Zijn. Dat betekent logischerwijs, dat jij en ik en alle mensen, dieren en planten voortkomen uit één Bewustzijn. Dat onze contrasten bedoeld zijn om van te leren en dus speelse elementen zijn van het lerend vermogen van de Bewustzijn. “Zonder wrijving geen glans”, luidt het motto.

En dat Bewustzijn is niet boven of beneden, het is overal. Overal. In elke cel, in elke adem, in elke gedachte. Want het is pure energie, puur licht, pure beweging, zoals elk atoom in het hele universum niet meer is dan dat. Daarom is dood gaan leuk, want ‘je gaat wel weg, maar verlaat ons niet’ (Marco Borsato: “Afscheid nemen bestaat niet.”). In plaats van ‘gevangen te zijn in tijd en plaats, in een lichaam dat honger heeft, aftakelt en pijn voelt’, voel je je vrij als een wolk in de lucht. Je wordt weer onderdeel van het geheel. Dat was je al die tijd al, maar door de focus op deze fysieke planeet in deze fysieke tijd, kon je vrij in de waan leven dat dit ‘het’ was. En het scherm, dat daadwerkelijk in je brein wordt opgetrokken, waardoor je slechts onder heel speciale omstandigheden weer terug kunt naar het Bewustzijn, beschermt jou niet, maar schept de mogelijkheid om te leren door contrast, weerstand en fouten maken.

Aan jou om zelf te concluderen, hoe jij deze informatie kunt gaan inzetten in jouw leven, hier en nu. Wat zegt dit over oorlogen, over abortus, euthanasie en kweekvlees? Over onze ‘vrije wil’ en onze zelfbeschikking? En wat zegt het over de wens tot geslachtsverandering en je transgender voelen? Antwoorden, die ik je niet kan geven, maar die je zelf mag gaan vinden.

Igor van Kaam

* Naar een idee van Pim van Lommel.