Een voorbeeld van een geregisseerde samenleving.
De vorige keer toen het kabinet viel, nog niet zo lang geleden, vertrok een man uit Den Haag in zijn eentje naar een bijzonder evenement. Terwijl heel Nederland over elkaar heen buitelde over de oorzaak van de val, tekende deze man stiekem een verdrag bij de NAVO, dat Nederland voorgoed gebonden zou houden aan haar beleid. Het globalisme maakte onopgemerkt een grote stap voorwaarts.
Bier en popcorn
In de weken daarna zat deze man met bier en popcorn te genieten van het schouwspel, dat zich voor zijn ogen afspeelde. De formatie. Zijn vriend uit Limburg speelde het spel mooi mee. Er moest eerst een rechtstatelijkheidsverklaring getekend worden, voordat de winnaar van de verkiezingen, een man, al twintig jaar in ballingschap vanwege bedreigingen uit het Islamitische milieu, aan de slag mocht met zijn overwinning. Hij zou een bedreiging voor de democratie vormen, zo luidde het verhaal uit de mond van die man uit Limburg en zijn politieke vrienden.
Het werkelijke gevaar zat al bier en popcorn etend naar de televisie te kijken en had met zijn handtekening baangarantie verzekerd voor zijn nieuwe functie. Maar aan de buitenwereld vertelde hij, dat hij Den Haag ging verlaten. Misschien pakte hij zijn oude baantje wel weer op. Leraar. Een worst waar alle hondjes achteraan liepen.
Toen na lang formeren er eindelijk een regering was, was de winnaar van de verkiezingen zijn premierschap kwijt en zijn ministers konden na aanstelling binnen een week tekenen bij het kruisje. Er was namelijk een verdrag getekend bij de NAVO en dat bepaalde ineens, hoe Nederland geregeerd moest worden. Zijn ministers moesten alleen maar uitvoeren en konden hun verkiezingsbeloften bij het grof vuil zetten. En niet alleen dat, ze moesten erover zwijgen en alles wat de rechtstaat betrof toejuichen, ook al hadden ze daar vanuit de oppositie al jaren de grootste problemen mee.
EINDE
Aan dat nieuwe kabinet komt nu een einde. De winnaar van de verkiezingen, die in zijn eentje de steun kreeg van zelfs eenderde van alle Nederlanders, beseft dat hij er met het volle bewustzijn ingetrapt is. De man die destijds stilletjes uit Den Haag vertrok heeft zijn nieuwe baan gekregen. Hoe toevallig ook, bij de NAVO. Er is nog één klein nageltje aan de doodskist. Hij had die baan helemaal niet mogen krijgen, want er liepen meerdere rechtszaken tegen hem. De stille reiziger had een behoorlijk aantal fouten op zijn naam staan en de slachtoffers waren nog niet klaar met hem.
Maar zoals gewoonlijk zal de trein van de macht nog wel even door denderen. Wanneer het Brussels hof de aanklager gelijk geeft, dan is het misschien even klaar met het baanje bij de NAVO, maar dat zal een verdere voortgang van globalisering niet stoppen. Immers, Nederland en Groot-Brittannië zijn al driehonderd jaar samen de dragers van de wereldmacht en hoewel hun tijd er geschiedkundig wel op zit, zal dit Gemenebest zich niet zonder slag of stoot gewonnen geven. Ze hebben geld als water, ze hebben de media in hun broekzak, ze hebben alle instanties ingelijfd en hun goedbedoelende want onwetende handlangers zitten op alle belangrijke posten in de samenleving, van de Rechtbank tot het RIVM, van de universiteiten tot de ziekenhuizen, van het openbaar vervoer tot de NPO en ja, zelfs van gemeenteraden als burgemeesters tot in de provincies als secretarissen van de Koning.
BRANDJES
Haast niemand ziet hoe voor de schermen moord en brand geschreeuwd wordt over in scène gezette futiliteiten en brandjes, terwijl achter de schermen al 80 jaar hard gewerkt is aan een gecontroleerde samenleving, waarin burgers de schijn van vrijheid en welvaart hebben, maar waarin hun stem verloren gaat. Je mag gelukkig zijn, maar dan wel op hun condities. Anders ben je af. Dan noemen zij je namelijk ook een gevaar voor hun samenleving, een ondermijning van hun rechtstaat, die we voortaan maar kromstaat gaan noemen. Dan dien je verguisd, vergeten of in het ergste geval vermoord te worden.
Wie het grote plaatje niet ziet, maakt zich druk om die futiliteiten en brandjes. Wie het plaatje wel ziet, kan eigenlijk niets méér doen dan het blijven benoemen, met het risico voor gek verklaard te worden. Hoop is gevestigd op die leiders, die zand in de motor van het Gemenebest aan het strooien zijn. Je weet wel, die leiders die verguisd, vergeten of bijna vermoord worden.
- De gedoodverfde winnaar van de verkiezingen in Roemenië, ooit klokkenluider vanuit de Verenigde Naties.
- De oranje clown uit Florida, die volgens de pers van het Witte Huis nu een circus heeft gemaakt, maar die wel een kogel door zijn oor kreeg.
- De premier van Slowakije, die ook een kogel opving maar het nog kan navertellen.
- De baas van van Hongarije, die uitgelachen werd toen hij in zijn eentje een vredesmissie startte voor buurland Oekraïne. Vrede? Dat past helemaal niet in een kromstaat.
- En de grote agressor uit het Kremlin. De man die miljoenen jongens de dood in jaagt, omdat hij op een ochtend in februari 2022 zijn grote teen stoot aan het bed, of zoiets. Dat stond toch in de krant?
Ik blijf dit verhaal vertellen, want… Liever verguisd dan slaaf, denk ik dan. Wat jij?
Lieve groet,
Igor van Kaam
PS: Die man met dat bier en popcorn? Die heet Mark Rutte, maar dat had je vast al door.
Niet eens met mijn lezing? Dat kan. Daarom deel ik ook graag een andere: