Soms lees je een boek, dat je wereld op zijn kop zet. Dat een paradigma shift veroorzaakt. Het boek van de Deense arts en hoogleraar Peter Gøtzsche is zo’n boek.
‘Dodelijke medicijnen en georganiseerde misdaad’ is een boek dat je verrast, verontrust, deprimeert en daarbij je ogen opent. Er is iets gruwelijk mis met onze gezondheidszorg en dat wat er mis is, heeft als een kankergezwel het hele lichaam aangetast en overwonnen. Het systeem moet met wortel en tak uitgeroeid worden en opnieuw worden opgebouwd.
Natuurlijk weten we allemaal al lang dat er veel mis is in de farmaceutische industrie. Dit boek bevat 531 pagina’s vol met ontluisterende feiten (Let op: geen meningen maar feiten) over de wantoestanden binnen de farmacie. De miljarden-boetes, ontelbare slachtoffers en geniepige manipulatie technieken. Met recht vergelijkt Gøtzsche de farmaceutische industrie en haar handel en wandel met de georganiseerde misdaad en de maffia.
Nu zou je denken: ‘Wetenschap is objectief en absoluut. Daar valt niet mee te sjoemelen.’ Dat eerste klopt, dat tweede niet. Gøtzsche noemt onder andere de miljoenen pagina’s aan dossiers van onderzoeken die het daglicht nooit hebben gezien. Waarom? Bijvoorbeeld omdat onderzochte medicijnen niet beter of veiliger bleken dan vertrouwde medicijnen. Wetenschappelijk onderzoek is belangrijk, maar als je proefpersonen, vaak zelfs patiënten zelf, het vertrouwde middel toedient in een dodelijke dosis of ze een overduidelijk placebo geeft waardoor de blindering verbroken wordt, dan is elke vorm van wetenschap bij voorbaat waardeloos.
Artsen hebben nauwelijks besef van wat er achter de schermen in medisch onderzoek gebeurt. Ze halen veel van hun informatie uit de bezoeken van verkopers van medicijnen en uit medische tijdschriften die betaald en beïnvloed worden door de farmaceutische industrie. En niet alleen dat; zelfs onze toezichthouders, in Amerika de FDA en in Europa de EMA, laten na om zelfstandig onafhankelijk onderzoek te doen naar nieuwe medicijnen. Adviescommissies worden samengesteld uit experts die nauwe (betaalde) banden onderhouden met de farmaceutische industrie. Klokkenluiders worden bedreigd, ‘weg gepromoveerd’, omgekocht of voor gek verklaard. Vaak zelfs met succes voor de rechter, maar gelukkig niet altijd.
Wanneer de politiek haar oordeel baseert op deskundigen die betaald worden door de farmacie of die hun verhaal baseren op gemanipuleerd onderzoek of zelfs feitelijke leugens, dan kun je op je klompen aanvoelen dat geld belangrijker is dan gezondheidszorg en dat er mensenlevens geriskeerd worden.
‘Er bestaan geen veilige medicijnen‘
Dat is de conclusie van Peter Gøtzsche en vele andere deskundigen, die aan het boek meewerkten. Het boek is overigens een meesterwerk, bekroond met de Britisch Medical Association Book Award en een must-read voor iedereen die zich bezig houdt met farmacie, geneeskunde of die zelf geneesmiddelen slikt.
Natuurlijk zijn er veel medicijnen die meer goed doen dan kwaad. Echter, de afgelopen twintig jaar is de stroom innovatieve medicijnen langzaam aan het opdrogen. De aanhoudende stroom nieuwe ziektes waaraan we zouden kunnen lijden lijkt echter onuitputtelijk. We slikken teveel, te vaak en onnodig veel verschillende medicijnen door elkaar en die trend is in de Verenigde Staten nog veel meer aanwezig dan in Europa, omdat reclame voor geneesmiddelen hier godzijdank verboden is.
Gøtzsche toont bijvoorbeeld aan dat, wanneer ouderen zouden stoppen met de meeste medicijnen ze gezonder blijven, vrolijker en helderder van geest hun laatste levensjaren zouden beleven, dan wanneer ze gehoorzaam door blijven slikken. Veel medicijnen beïnvloeden het cognitieve vermogen, veroorzaken cardiovasculaire problemen, veroorzaken valpartijen en beïnvloeden de stemming van de patient en daarmee zijn welzijn, negatief.
Psychische problemen; een paradijselijke markt
Vooral op het gebied van psychofarmaca, medicijnen tegen depressie en andere psychische stoornissen, gaat Gøtzsche los. Allereerst is het onderzoek naar psychische problemen een soort pseudo-wetenschap; haast volkomen gebaseerd op subjectieve waarneming. Een oneindige wereld van mogelijkheden voor pillenverkopers, zeg maar. Daarnaast blijkt dat psychiaters en onderzoekers massaal worden gehersenspoeld over de werking van medicijnen die nauwelijks bijdragen aan het herstel van een patient, maar wel verschrikkelijke bijwerkingen hebben. Gøtzsche komt ook hier weer tot de conclusie dat er geen fatsoenlijke psychofarmaca zijn en dat de gehele branche hierin eindeloos faalt. Veruit de meeste psychiaters zijn pillenverkopers en doen geen enkele moeite om een patient op cognitieve wijze te helpen of zich beter te laten voelen.
De DSM V, het handboek voor psychologen en psychiaters, is een ware verschrikking. Onder invloed van de industrie is werkelijk elke vorm van normaal en afwijkend gedrag te diagnostiseren als een ziekte. En uiteraard staan voor elke ziekte de farmaceuten in de rij om je hun zogenaamd innovatieve, veilige en werkzame middelen te verkopen. Middelen waar je waarschijnlijk niet door herstelt (of waarvan die kans uiterst gering is) en waarvan je wel nog jarenlang de bijwerkingen ervaart. Met Prozac en Seroxat als grote koplopers in deze verschrikkelijke geschiedenis.
Het verklaart een boel
Wat mij als trainer en coach steeds verbaast is, hoe vijandig zorgverzekeraars en ‘fact checkers’ staan ten opzichte van alternatieve therapie. Ik begrijp dat het bewijs dat alternatieve therapie echt werkt heel lastig geproduceerd kan worden. Er is veel geld voor onderzoek nodig, maar omdat de verdiensten in de branche minimaal zijn (alternatieve therapie kost ongeveer hetzelfde als je kapper en geen verzekeraar die het onder dekking opneemt), komt dat onderzoek er zelden. Bovendien begeef je je op het vlak van de subjectiviteit en wetenschap heeft daar een haat-liefde verhouding mee. Objectief valt er door de miljardenindustrie niets te verdienen aan alternatieve therapie (‘praatjes vullen geen gaatjes’) omdat therapie één op één werk is, uitgevoerd door kleine, meestal goed opgeleide zelfstandigen en niet gepaard gaat met globale geneesmiddelen die aan 7 miljard mensen verkocht kunnen worden. In dat kader is alternatieve therapie een vijand van de farmaceutische industrie en deze dient dan ook zo zwart mogelijk gemaakt te worden. En dat gebeurt ook, met succes. Terecht? Wel, het relatieve aantal doden door alternatieve therapie haalt het bijlange niet bij het aantal doden door medicijngebruik.
Belangrijk element van alternatieve therapie is, dat wanneer je je een stuk beter voelt, aangetoond kan worden dat het ook een stuk beter met je gaat. Iemand die lekker in zijn vel zit is veel beter bestand tegen ‘aanvallen van buitenaf’, of deze nu fysiek of mentaal zijn. Ons immuunsysteem wordt voor een belangrijk deel gereguleerd via onze emoties. Dat verklaart ook (wetenschappelijk) waarom placebo’s werken, waarom duurdere pillen beter werken dan goedkope (terwijl het dezelfde medicijnen zijn) en waarom sommige pillen blauw zijn en andere rood of geel. Hier is gelukkig wel veel onderzoek naar gedaan! Vast staat dat de menselijke geest veel bijdraagt aan het eigen herstel.
De C-crisis
Bovenstaande verklaart ook, waarom tijdens de huidige gezondheidscrisis alle focus op de nieuwe priktherapie kwam te liggen en alternatieve behandelmethoden niet of maar mondjesmaat werden toegelaten. Het bewijs dat bepaalde goedkope, patentvrije (lees: daar kan niemand meer iets aan verdienen!) medicijnen echt wel een verschil maken, wordt al decennia lang overschaduwd door onderzoeken waarbij de selectie van proefpersonen niet openbaar wordt gemaakt, blind onderzoek wordt verstoord door het toedienen van een overduidelijk placebo of waar bij de verkeerde patiënten een overdosis van het alternatieve middel wordt toegediend. Aangezien er de afgelopen jaren weinig is veranderd op het vlak van ethiek binnen de farmaceutische industrie en haar gijzelaars, is het een kwestie van ‘connecting the dots’ om te bedenken wat hier nu aan de hand is. De boodschap in de media luidt vervolgens dat een middel niet werkt en dat is dan dat. Artsen die het tegendeel beweren worden kwakzalvers genoemd, worden verboden het middel voor te schrijven en worden zelfs gedreigd hun licentie af te nemen wanneer ze doorgaan met hun praktijken. Nou, dan móet het tegendeel wel waar zijn! … #not!
De nieuwe prikjes zijn een miljardenindustrie en de farmaceutische industrie (of haar aandeelhoudende institutionele beleggers) zorgt (zorgen) er tot op het hoogste politieke niveau voor, dat elke twijfel over veiligheid en werkzaamheid van haar middel achter de schermen verborgen blijft, verdraaid of simpelweg genegeerd wordt. Controle hierop is helaas bij wet uit handen gegeven; de farmaceutische industrie keurt haar eigen vlees en is gedaagde, getuige, rechter, advocaat en officier van justitie in één.
Zelfs de meest integere artsen en specialisten ontkomen niet aan de greep van de farmaceutische industrie, omdat die misschien wel 90% van het medisch onderzoek realiseert en grote invloed heeft op de aanwezige kennis bij universiteiten en instituties, zoals het RIVM en het Ministerie van Volksgezondheid. Deze artsen en instellingen wassen hun handen in onschuld, omdat ze de farmaceutische industrie zo dankbaar zijn dat zij het leeuwendeel van het onderzoek naar haar eigen middelen zelf uitvoert en daarmee de samenleving een grote dienst bewijst. Publiek-private samenwerking staat hoog in het vaandel, maar het is een beetje alsof de Minister van Justitie en Veiligheid de mocro-maffia vraagt om zelfstandig onderzoek te doen naar de oplossing voor het drugsprobleem in Nederland en haar daar nog geld voor geeft ook. Hoe zuiver verwacht je dat zo’n onderzoek zal verlopen en welke uitkomsten daaruit komen?
The most stunning statistic, however, is that the total number of deaths caused by conventional medicine is an astounding 783,936 per year, at a cost of $282 billion dollars!
bron: Chiro.org
Oplossingen
Zolang de farmaceutische industrie een private sector blijft die haar eigen vlees kan keuren, blijft de criminaliteit bestaan. Medicijngebruik is de derde doodsoorzaak ter wereld en waarschijnlijk, na het gebruik van tabak, eigenlijk de hoofdoorzaak. Namelijk bij elke ziekte worden dure, zogenaamd innovatieve, medicijnen voorgeschreven die weinig tot niets bijdragen aan het welzijn of de levensverwachting van patiënten, maar die hen wel langzaam aan diverse bijwerkingen doen bezwijken. Is iemand dan overleden aan kanker of aan de chemotherapie? We zullen het misschien nooit weten en dat maakt het probleem schier onoplosbaar.
Mijn oplossing is, dat de farmaceutische industrie verplicht non-profit wordt gemaakt. De overheid zou zelfstandig al het onderzoek moeten gaan uitvoeren naar medicijnen, met wetenschappers die geen enkele euro ooit ontvangen hebben vanuit de farmaceutische industrie. Nog niet voor een lezing of een artikel in een medisch tijdschrift. Vervolgens zou elk medicijn vergeleken moeten worden met een werkend placebo (bijvoorbeeld het medicijn dat voor die kwaal op dit moment al verkrijgbaar is) en zouden alle onderzoeken naar medicijnen openbaar moeten zijn, inclusief de methodologie en de medische gegevens van de betrokken proefpersonen. Farmacie zou volledig ‘open source’ moeten worden en voor iedereen toegankelijk. Dit onderzoek kan worden betaald uit de zorgpremies, aangezien voor de meeste medicijnen nu veel te veel wordt betaald en een besparing van 95% op de uitgaven aan medicijnen niet ondenkbaar is volgens Peter Gøtzsche.
Ondertussen zouden boetes voor de industrie wereldwijd verhoogd moeten worden tot 300% van de omzet die met het medicijn waarover gelogen is, is verdiend. Directieleden van farmaceutische bedrijven waarvan is of kan worden aangetoond dat door intern beleid slachtoffers gemaakt zijn, zouden direct beboet, berecht en gevangen gezet moeten worden wegens misdaden tegen de menselijkheid. Dit zou het acute einde betekenen van bedrijven als Pfizer, AstraZeneca, Merck, Glaxo en vele anderen.
Ons vertrouwen op een dergelijke gang van zaken ligt bij de FDA, de EMA en de WHO. Echter, zolang deze organisaties gefinancierd, beïnvloed en bedreigd blijven worden door de industrie zelf, blijf het ‘water naar de zee dragen’. Tijdens de huidige c-pandemie lijkt het erop dat de capitulatie van deze instanties helaas een feit is. Mondjesmaat worden waarschuwingen afgegeven tegen bijwerkingen van de medische preventie, terwijl een zinnig denkend mens deze middelen al lang van de markt zou hebben gehaald op grond van diezelfde bijwerkingen, alsmede de idioot korte procedure waarbinnen ze ontwikkeld zijn.
Wanneer je daarover met mensen in discussie gaat word je voor gek verklaard en zelfs voor staatsgevaarlijk. Zo ver is de brainwash van artsen, deskundigen, politici en media inmiddels gevorderd, tot op het hoogste niveau. En begrijpelijk; ze zouden wel gek zijn om Don Corleone tegen te spreken, nu ze vuistdiep in het systeem zitten. Weet je wat er met drugkoeriers gebeurt die uit willen stappen?
Hoe werkt het systeem?
Belangenverstrengeling, censuur, leugens, eindeloze rechtszaken, omkoping en bedreiging. De farmaceutische industrie schuwt geen enkel middel om verkoop van medicijnen, hoe gevaarlijk ook, te promoten en hun omzetten veilig te stellen. Boetes van $2,5 miljard zijn een schijntje op medicijnen met een omzet van $40 miljard per jaar. Bovendien boekt de industrie dit soort boetes weg als marketingkosten. Serieus?
Een laatste oplossing is, om in goed en integer overleg met je arts te stoppen met (gevaarlijke) medicijnen. Medicijnen waarvan in de bijsluiter ongewenste bijwerkingen staan vermeld, zou je beter niet gedurende lange termijn willen slikken, tenzij je wenst dat je komende levensjaren worden vergald door allerlei onwerkelijke fysieke of geestelijke problemen. Gøtzsche toont aan dat mensen zonder medicijnen gezonder en gelukkiger zijn dan mensen die wel medicijnen slikken. Bijwerkingen na het stoppen met medicijnen impliceren in veel gevallen geen terugval, maar zijn het gevolg van afkick-verschijnselen en het ingezette herstel door het eigen lichaam. Of het nu bloeddrukverlagers zijn, AHDH-medicatie, afslankpillen, medicijnen voor diabetes (met uitzondering van insuline natuurlijk), het advies blijft hetzelfde. Ga gezonder leven, beweeg meer, eet minder en stop vooral met de inname van suikers, zouten en kunstmatige geur- kleur en smaakstoffen.
Overigens; insuline werd vroeger gemaakt van dierlijke materialen. Sindsdien is insuline gesynthetiseerd en ontzettend duur geworden, zonder dat er noemenswaardige verbeteringen zijn voor patiënten. Het enige voordeel is, dat de beschikbaarheid van insuline steeg en er dus meer van voorgeschreven en verkocht kon worden. De voordelen waren er wel, maar enkel voor de industrie uiteraard. De voedingsmiddelenindustrie niet uitgezonderd…
Het idee dat het gevaarlijk is om met medicijnen te stoppen is ridicuul. Of laat het me anders zeggen: in veel gevallen is het net zo gevaarlijk of nog gevaarlijker om ermee door te blijven gaan. Vaak worden bijwerkingen hardnekkig verzwegen, ze worden in omfloerste taal weggemoffeld in de marges van de vele onderzoeken of ze worden toegeschreven aan de patient zelf in plaats van het medicijn.
Kortom
Peter Gøtzsche geeft één advies aan zijn lezers: ‘Blijf zo lang mogelijk weg van medicijnen.’ En kan het echt niet anders, zorg dan dat je enkel de meest noodzakelijke medicijnen gebruikt. Aspirine werkt net zo goed tegen pijn als naproxen. Paracetamol werkt fantastisch, hoe hard verkopers ook roepen dat hun middel vele malen beter is. Vertrouw patiëntenorganisaties alleen als geen enkele lezing, geen enkele uitlating en geen enkele bestuurder of voorzitter ooit betrokken is geweest bij of gesponsord is door de industrie.
‘Dodelijke medicijnen en georganiseerde misdaad’ is een boek dat je verrast, verontrust, deprimeert en daarbij je ogen opent. Er is iets gruwelijk mis met onze gezondheidszorg en dat wat er mis is, heeft als een kankergezwel het hele lichaam aangetast en overwonnen. Het systeem moet met wortel en tak uitgeroeid worden en opnieuw worden opgebouwd.
Gezond leven
Hoe leef je dan gezond? ‘Je kunt toch niet voorkomen dat je ziek wordt en dat een arts je een medicijn voorschrijft?’ Nou…
Bij University of ME maken we ons er hard voor dat mensen de eigen regie over hun leven blijven houden. Wanneer je wegens ziekte afhankelijk wordt van het advies van een arts geef je dus een deel van die regie uit handen. Dat kan goed aflopen, want zoals gezegd zijn er genoeg geweldige medicijnen die echt het positieve verschil kunnen maken tussen een ellendig leven en een prettig. In de meeste gevallen blijken lichaamsbeweging, het onderhouden van sociale contacten, werk doen waar je blij van wordt en plezier maken met je geliefden de beste manieren om gelukkig gezond te blijven.
Wil je de regie ten volle zelf behouden, wees dan vooral heel kritisch over wat je in je lijf stopt, via je mond, je huid en je longen. Die verantwoordelijkheid ligt bij jou alleen en wanneer je die verantwoordelijkheid verlegt naar een arts, een minister van Volksgezondheid of een patiëntenorganisatie kan het zomaar zijn dat je een verhaal op de mouw gespeld wordt waar deze mensen zelf met alle goede bedoelingen heilig in geloven, maar dat van A tot Z gecorrumpeerd is door leugens en bedrog.
Ons advies is dan ook: Weer in contact komen met je lichaam. Om je bij lichamelijke klachten eerst en vooral af te vragen of je emotioneel wel stabiel bent geweest de afgelopen maanden. En als dat niet zo is, dat probleem op te lossen door het uit te praten, om te denken of simpelweg te accepteren en los te laten. Die vragen kun je jezelf al stellen op weg naar de huisarts!
Ons advies is ook: Neem alternatieve therapie serieuzer dan farmacie. De integriteit van de meeste beoefenaars van alternatieve therapieën (en ik ken er een hoop) lijkt in ieder geval groter te zijn dan die van farmaceuten. Trap niet in commerciële aromatherapie en kruidendokters, want zolang het bij goede gesprekken blijft die je echt verder helpen en je goed doen voelen loop je geen enkel risico op bijwerkingen. Wel spreek ik groot vertrouwen uit in chirurgen. Vind je ergens een tumor, dan heeft mediteren weinig zin; die laat je weghalen en desgewenst bestralen. Maar ook hier geldt: vraag je lichaam ondertussen waarom nu juist deze tumor op deze plaats heeft kunnen verschijnen. We weten allemaal dat roken schadelijk is, maar we roken omwille van mentale zwakte om te stoppen. Rookverslaving is dus een mentaal probleem met fysieke gevolgen. Zo is dat ook voor de meeste gevallen van overgewicht. In bijna alle andere gevallen wordt overgewicht veroorzaakt door medicijnen en heel soms door erfelijke factoren. Je merkt, veel van onze dagelijkse ziektes hebben we aan onszelf te danken; ons gedrag, onze emoties, onze stress, onze goedgelovigheid. Onderschat ook de gevolgen van luchtvervuiling en milieuverontreiniging, zoals plastic in de zee, niet.
Luister daarom naar je lichaam. Leef zelfbewust. Wees kritisch op wat zogenaamde experts allemaal verklaren en als je de tijd en de mogelijkheden hebt, onderzoek of deze zogenaamde experts wel volkomen onafhankelijk werken en niet gesponsord worden door een industrie die meer doden op haar naam heeft staan dan welke maffioos dan ook.
Igor van Kaam