Boekrecensie Covid-19 | The Great Reset

Igor van Kaam

‘Het Nieuwe Leiderschap voor Dummies’

Het is natuurlijk vragen om problemen, wanneer ik een boek ga lezen waarvan mijn eerste vooroordeel al zegt: ‘Dat kan niet veel zijn’.

Het boek Covid-19, The Great Reset van Klaus Schwab en Thierry Malleret is zo’n boek voor mij. Ook ik weet dat de wereld nooit stil staat en dat veranderingen van alle dag zijn, maar mijn associatie bij The Great Reset is eigenlijk steeds verwant geweest aan Das Dritte Reich, dat Adolf Hitler ooit wilde creëren. Hij had daar zelfs een wereldoorlog voor over en bombardeerde Joden tot de zondebok. Of dat opzet was of toeval weet ik eigenlijk niet, maar achteraf gezien is het aanwijzen van een relatief kleine groep mensen als zondebok een slimme strategie om de rest van de bevolking op jouw hand te krijgen. Hierin slaagde Hitler tussen 1930 en 1940 ontzettend goed, tot hij zijn hand verspeelde door een oorlog te starten die hij na vier harde jaren moest beslechten met een vernederende nederlaag.

Zou het Klaus Schwab ook zo vergaan? En zo ja, wie wordt dan de zondebok?

Gedachten

Dat waren zo mijn gedachten of vooroordelen, voordat ik het boek opensloeg. De kans dat ik nu een positieve boekrecensie ga geven lijkt daardoor minimaal te worden. En toch wordt het dat niet. Ja, er staan veel foute aannames in het boek The Great Reset en uiteindelijk blijf ik van mening dat het een slecht plan is. Toch is in het boek voldoende nuance te vinden. Gerustgesteld kom ik tot het besef dat die Great Reset eigenlijk helemaal nooit zal kunnen slagen. Het is een plan op papier, maar wij mensen zijn grillig en onze motieven ambivalent. Nu ik het uitgelezen heb is mijn oordeel minder hard dan ik vooraf voorspelde. Het boek blijkt een bedrijfskundige aaneenrijging van doemscenario’s met een zwartgallige kijk op een wereld die schreeuwt om een oplossing. Het leest op sommige momenten als een horrorstory waarbij je je afvraagt of er nog één mens gelukkig is op deze wereld. De oplaaiende strijd tussen China en de VS om de wereldmacht, werkloosheid, ongelijkheid, inflatie, recessie, klimaatrampen, luchtvervuiling, populisme, huiselijk geweld, geestesziekten, racisme en discriminatie is het wereldbeeld dat geschetst wordt en de conclusie is: “Hier moet hard ingegrepen worden.” Pas in het laatste hoofdstuk schemert door dat Klaus zijn mens-idee bijzonder aansluit bij de leefstijl van veel nieuwetijdsmensen; the Happy Few waar University of ME® voor ontwikkeld is. Hij pleit voor een grotere verbondenheid met de natuur en het volgen van de leidraad die zij geeft om meer geluk en welzijn te beleven.

Het borrelt al langer

De strekking van The Great Reset is me min of meer duidelijk geworden door dit boek. Al met al komt het boek op mij vooral over als een handleiding voor politici om wat spreekstof te hebben tijdens de persconferenties rondom de corona-maatregelen en je krijgt er bij mij dan ook de indruk niet meer uit, dat premier Rutte, minister Kaag, minister De Jonge en vele andere politici dit boekje toch stiekem als ‘Nieuw Leiderschap voor Dummies’ op hun nachtkastje hebben liggen. Al loog premier Rutte daar helaas schaamteloos over, toen hem daarnaar gevraagd werd.  Er staat zelfs een definitie van ‘nieuw leiderschap’ in het boek op bladzijde 58:

Enlightened leadership. Some leaders and decision-makers who were already at the forefront of the fight against climate change may want to take advantage of the shock inflicted by the pandemic to implement long-lasting and wider environmental changes. They will, in effect, make “good use” of the pandemic by not letting the crisis go to waste.

The Great Reset is een plan dat al langer borrelt onder de leiders van de wereld. Mijn idee is dat zij hun geld en macht enerzijds steeds verder zien groeien, maar aan de andere kant een groep mensen aan het ontwaken is die hevig verlangt naar een eenvoudiger leven, in balans met de natuur. De opkomst van mindfulness, gezondheidswinkels, yoga-scholen en hippie-reizen naar Ibiza en andere oorden zijn daar voorbeelden van. Onder het motto ‘If you can’t beat them, join them’ willen de leiders een graantje meepikken met deze ontwikkeling, door deze in goede banen te gaan leiden. Hun plannen en ideeën komen echter voort uit economische en psychosociale modellen van de wereld, die in veel gevallen kant noch wal raken omdat de vooringenomenheid ervan afdruipt. Dit heet ‘confirmation bias’ of zoals Maurice de Hond zou zeggen: ‘Als een hamer je enige gereedschap is, is elk probleem een spijker.’

Ik kan me geen moment aan de indruk onttrekken dat dit boek niet geschreven is in de periode van april tot juni 2020. Daarvoor is het werk veel te uitgebreid en het belang van het boek en haar impact veel te groot. Nee, dit boek lag al voor de helft op de plank en het was wachten op het ‘small window of opportunities’ om zich te openen, hetgeen gebeurde toen SARS-CoV2 in november 2019 ontsnapte uit het lab in Wuhan. Dat was het startschot voor beleid, dat onder het mom van ‘volksgezondheid’ en ‘bescherming van de mensheid’ de economie onder dusdanig grote druk kon zetten, dat de samenleving zou gaan smeken om steun, hulp en oplossingen van hogerhand. Begrijp me goed: Hier zit niet per definitie kwaad achter. Wanneer je beschikt over de juiste data, de macht hebt óm een ‘reset-button’ in te drukken en de mogelijkheid zich aandient, waarom zou je dat dan laten wanneer je zelf overtuigd bent van de urgentie ervan?  Wellicht ten overvloede: de slogan ‘Build Back Better’ wordt daadwerkelijk genoemd in het boek van Schwab en alle kamervragen en brieven van onder andere Henk Krol ten spijt, premier Rutte heeft hier meermaals over gelogen (of ten minste de waarheid niet ten volle verteld).

Overeenkomsten met de Verenigde Naties

Het World Economic Forum en de Verenigde Naties zijn non-gouvernementele instellingen, zoals dat heet. Die naam zegt alles, want jouw tennisclub is ook een non-gouvernementele instelling, dus blijkbaar is het belangrijk om in de naam te vermelden dat het je bedoeling is om druk uit te oefenen op regeringen, zonder politieke macht te bezitten. Non-gouvernementele organisatie zijn overigens zelden democratisch; je kunt je er meestal inkopen of je wordt bij ballotage benoemd.

De Verenigde Naties hebben de zeventien duurzame ontwikkelingsdoelstellingen al een tijdje op de plank liggen. De 17 SDG;s (sustainable development goals). Men neemt aan, in de Verenigde Naties althans, dat de mensheid teveel belust is op geld, consumptie en ouderwetse ideeën, waardoor minderheden, de natuur, de klimaat en ons welzijn het nakijken hebben. Kritisch gesteld komt het erop neer dat de VN en het WEF van mening zijn dat mensen eigenlijk heel slecht voor zichzelf kunnen zorgen. Mensen hebben behoefte aan wereldleiders, die alles wel even in goede banen zullen leiden. Ik vind het persoonlijk grappig wanneer ik Prins Charles*, die in het boek onterecht een leider wordt genoemd, zich in een filmpje hoor uitspreken over de plannen van The Great Reset, omdat ik me afvraag of hij echt bereid is om zijn bezit te schenken aan de overheid en als gewoon mens verder door het leven te gaan.

Want dat is wat The Great Reset van ons verlangt…

We dienen ons allemaal te gedragen als gewone, brave, milieubewuste, tolerante, goed opgeleide burgers met een baan, een pensioen en inkomenszekerheid. De natte droom van iedere socialist, de nachtmerrie van iedere populist en daarmee waarschijnlijk de nachtmerrie van het merendeel van de bevolking, want populisten danken hun naam aan het feit dat ze ingewikkelde politiek kunnen verwoorden in gewone mensen taal, waarbij de storende kloof tussen het klootjesvolk en de rijke elite de meeste nadruk krijgt. Als de invoering van deze Great Reset zijn vorm krijgt, zal deze kloof alleen maar groter worden, maar wordt de groep elite enkel kleiner en de groep klootjesvolk alleen maar groter. Dat dit fout afloopt wanneer het klootjesvolk op een dag besluit: ‘Let’s smoke them out!’; de woorden van George Bush op het moment dat hij Saddam Hussein en handlangers besloot aan te pakken na 9/11, valt eenvoudig te voorspellen. Maar goed, ik dwaal af van het boek.

(*The exhortation of different leaders ranging from HRH the Prince of Wales to Andrew Cuomo to “build it back better” goes in that direction.)

Foute aannames

Laat me beginnen met de opsomming van een aantal bijzondere aannames van Schwab en Malleret, die naar de kennis die ik daarover ter beschikking heb absoluut foutief of naïef zijn.

1. Het virus heeft zijn oorsprong op een markt in Wuhan waar uitheemse diersoorten verorberd worden. Schwab draait daar nog een beetje omheen door te stellen dat veel virussen onder de mensen zijn gekomen door haar exploratie- en consumptiedrift en verwijst daarbij nog even naar de Pest en de Spaanse Griep. Inmiddels weet de rest van de wereld (en het zou me verbazen als de WEF dat bij het schrijven van het boek zelf toen al niet wist) dat het SARS-CoV2 virus afkomstig is uit een lab in Wuhan, waar het binnen een ‘gain of function’ onderzoek is opgekweekt uit een natuurlijk virus van een vleesmuis of een gordeldier. Dat verklaart ook meteen waarom deze feiten eerst als complot werden afgedaan, tot ze uitlekten uit de mails van Dr. Fauci, goede vriend van Klaus Schwab en verantwoordelijk voor het uitrollen van de maatregelen tegen corona in de Verenigde Staten.

  pp 56: The loss of animals’ natural habitat and the wildlife trade are particularly relevant because when animals known as being linked to particular diseases (like bats and pangolins with the coronavirus) are taken out of the wild and moved into cities, a wildlife disease reservoir is simply transported into a densely populated area. This is what might have happened at the market in Wuhan where the novel coronavirus is believed to have originated.

2. Mensen met een donkere huidskleur zouden extra de dupe zijn van de pandemie, omdat zij een achterstand hebben in de samenleving en daardoor minder gezond leven en minder toegang hebben tot gezondheidszorg. Schwab vergeet te checken dat griepgolven min of meer gelijk lopen met het vermogen van de huid om Vitamine D uit het zonlicht te halen in gebieden waar zomer- en winterseizoenen veel van elkaar verschillen: de landen rondom de Kreefts- en Steenbokskeerkring. Dit waren precies de gebieden die als eerste rood keurden toen de pandemie in week 9 van 2020 uitbrak in het Noordelijk halfrond en daarmee de westerse wereld. Het bewijs voor de werking van Vitamine D is lastig te leveren, omdat vitamine D niet geproduceerd wordt in fabrieken en niet duur verkocht kan worden; met andere woorden er is nauwelijks aandacht en budget voor onderzoek, dus blijft de wetenschappelijke consensus hangen bij ‘correlatie zonder causaal verband’. Een zwarte huid is minder goed in staat om Vitamine D te onttrekken aan het zonlicht en in combinatie met obesitas en slechte voeding is een vitamine D deficiëntie al snel een feit.

pp 35: The fact that COVID-19 affected black communities so disproportionately is a mere reflection of existing inequalities. In America as in many other countries, African Americans are poorer, more likely to be unemployed or underemployed and victims of substandard housing and living conditions. As a result, they suffer more from pre-existing health conditions like obesity, heart disease or diabetes that make COVID- 19 particularly deadly.

3. Enerzijds worden lockdowns als een matig effectief middel tegen verspreiding van het virus genoemd (pp 64: …they don’t eliminate the threat posed by the pandemic’) en anderzijds is wel helemaal doorgerekend dat lockdowns een verwoestend effect op de economie en de samenleving zullen hebben. (pp 53: …will cause a 20% decline in remittance to low- and middle income countries). Daarbij is uitgerekend dat de lockdowns veel meer levensjaren kosten dan het virus zelf. Als je weet dat lockdowns niet werken tegen de pandemie en wél veel schade veroorzaken, waarom besluit je dan tegen beter weten in voor een wereldwijde lockdown?

  pp 89: Peter Singer, a professor of bioethics and author of The Life You Can Save, is a prominent voice among those who adhere to the theory that we should take into account the number of life years lost, not just the number of lives lost. He gives the following example: in Italy, the average age of those dying of COVID- 19 is almost 80 years, which could prompt us to ask the following question: how many years of life were lost in Italy, considering that many of the people who died from the virus were not only elderly but also had underlying medical conditions?

4. De mensheid is verloren zonder goed klimaatbeleid en een globale regering. Blijkbaar hebben we het na de Tweede Wereldoorlog helemaal verkeerd gedaan en worden we met uitsterven bedreigd. Ik weet niet hoe u daarover denkt, maar ik zie het niet en ik ben toch op veel plekken in de wereld geweest. Correct; er zijn wijken in de Verenigde Staten waar ik niet over straat durf. Brazilië wordt geregeerd door criminaliteit en Mexico door drugsbendes. Johannesburg is geen parel op de kroon van de welvaart, maar desondanks houdt het ‘klootjesvolk’ er de moed in en zorgen vele lokale initiatieven ervoor, dat de wereld steeds leefbaarder en gezelliger wordt. Het lijkt erop dat Schwab onze politici wil aanpraten dat de criminaliteit en het fake news van burgers komt, terwijl criminaliteit en fake news vooral lijken te ontstaan binnen de elite. Zij hebben het nodig hun imago constant op te poetsen met hun ‘foundations’, zodat hun psychopathische machtswellust en hebberigheid achter rookgordijnen kunnen blijven.

  pp 98: Rising inequalities, a widespread sense of unfairness, deepening geopolitical divides, political polarization, rising public deficits and high levels of debt, ineffective or non-existent global governance, excessive financialization, environmental degradation: these are some of the major challenges that existed before the pandemic. The corona crisis has exacerbated them all. Could the COVID-19 debacle be the lightning before the thunder?

5. De diepe crisis noopt ons tot verandering. Maar kerel, bij punt drie maakte ik al duidelijk dat die crisis willens en wetens is gecreëerd dóór het invoeren van de maatregelen! Zo kan ik ook crises voorspellen…

  pp 98: The deep crisis provoked by the pandemic has given us plenty of opportunities to reflect on how our economies and societies work and the ways in which they don’t. The verdict seems clear: we need to change; we should change.

6. Het vaccin is de enige uitweg. ‘Hee! Die kennen we uit de persconferenties.’ Deze uitspraak en vele andere zijn rechtstreeks voorgelezen uit dit handboek voor ‘Nieuw Leiderschap’. Het boek stelt dat de zorgen van mensen zullen verdwijnen, wanneer het vaccin eenmaal op de markt komt. Dat verklaart uiteraard de snelle lancering.

pp 24: Several months into the pandemic, it looks like even a semblance of a return to “business as usual” for most service companies is inconceivable as long as COVID-19 remains a threat to our health. This in turn suggests that a full return to “normal” cannot be envisaged before a vaccine is available.   

pp 26: In the coming months, the unemployment situation is bound to deteriorate further for the simple reason that it cannot improve significantly until a sustainable economic recovery begins. This won’t happen before a vaccine or a treatment is found, meaning that many people will be doubly worried – about losing their job and about not finding another one if they do lose it (which will lead to a sharp increase in savings rates).  

Nu blijkt dat de werking van vaccins snel afneemt na toediening en natuurlijke immuniteit veel krachtiger blijkt te zijn dan een kunstmatige, zal bij veel mensen de prikkel om een derde, vierde of vijfde boostershot te nemen gaan afnemen. Het coronavirus daarentegen, zal zich gedragen zoals een virus betaamt en zal zich blijven muteren en blijven huishouden in onze lichamen. Het virus zal nooit meer verdwijnen, zo wordt gesteld. Verstandige landen als Denemarken beseffen dat het risico op besmetting nu eenmaal bij het leven hoort en willen daar niet meer of minder moeilijk over doen dan over de griep.

7. Donald Trump, zijn vijandige houding naar China en het terugtrekken van steun aan de WHO krijgen de schuld voor de uitdijende pandemie. Er wordt nergens verwezen naar de slordigheid van China rondom de uitbraak van het virus, het achterhouden van informatie die snel tot meer duidelijkheid had kunnen leiden en de invloed van de farmaceutische industrie op de WHO, die daardoor volledig vergeten is wat ‘gezondheid’ eigenlijk betekent, behalve farmaceutische symptoombestrijding.

pp 48: COVID-19 tells just such a story of failed global governance. From the very beginning, a vacuum in global governance, exacerbated by the strained relations between the US and China, undermined international efforts to respond to the pandemic.   

en op dezelfde pagina:

The US went on to withdraw funding from the WHO but, no matter the underlying rationale of this decision, the fact remains that it is the only organization capable of coordinating a global response to the pandemic, which means that an albeit far from perfect WHO is infinitely preferable to a non-existent one, an argument that Bill Gates compellingly and succinctly made in a tweet: “Their work is slowing the spread of COVID-19 and if that work is stopped no other organization can replace them. The world needs @WHO now more than ever.”

8. De klimaatcrisis is ons grootste probleem. ‘Hee! Die kennen we ook al van het journaal!’ Klimaatverandering wordt steevast in één adem genoemd met ‘nature loss’ (verlies van natuur). Nu weet ik niet wat uw kennis is van biologie, maar sinds het stollen van de aardkorst, een paar miljard jaar geleden, is de aarde steeds één grote groene plantenoase geweest. Een vulkaanuitbarsting of een meteoriet bracht nog wel eens een grote reset in de natuur, waardoor de evolutie weer bijna van voren af aan kon beginnen, maar binnen de kortste keren was het weer groen op aarde. Van nature-change mag sprake zijn, maar een nature-loss valt op korte termijn toch echt niet te verwachten, laat staan te voorspellen.

pp 59: As Nicholas Stern, Chair of the Grantham Research Institute on Climate Change and the Environment, stated: “What we have seen from all of this, is that we can make changes (…). We have to recognise there will be other pandemics and be better prepared. [But] we must also recognise that climate change is a deeper and bigger threat that doesn’t go away, and is just as urgent.” Having worried for months about the pandemic and its effect on our lungs, we’ll become obsessed about clean air; during the lockdowns, a significant number of us saw and smelled for ourselves the benefits of reduced air pollution, possibly prompting a collective realization that we just have a few years to address the worst consequences of global warming and climate change.

Dit boekje gelezen hebbend staan de ‘enlightened leaders’ zich te verdringen voor de microfoon om de watersnood in de Ardennen en Limburg toe te wijzen aan klimaatverandering. Het ligt blijkbaar niet voor niets op hun nachtkastje.

pp 60: Hopefully, the threat from COVID-19 won’t last. One day, it will be behind us. By contrast, the threat from climate change and its associated extreme weather events will be with us for the foreseeable future and beyond.

Gekke ideeën

The Great Reset staat vol met gekke ideeën. Nu begrijp ik dat de mensheid ook ooit heeft moeten wennen aan automobielen, keukenapparatuur, internet en mobiele telefoons, maar die waren allen ontwikkeld om ons meer vrije tijd te geven om samen met anderen door te brengen. ‘Samen met anderen zijn’ is iets waar Schwab en Malleret echter van gruwelen. Je zou zomaar besmet kunnen raken en ze zijn ervan overtuigd dat die angst er bij mensen niet meer uit gaat.

pp 63: In one form or another, social- and physical-distancing measures are likely to persist after the pandemic itself subsides, justifying the decision in many companies from different industries to accelerate automation.

Dat kan alleen waar zijn, als de angst erin gehouden wordt. Zelfs het boek schrijft deze angst toe aan de gretigheid van de media; dat zullen onze journalisten niet graag teruglezen.

De rijke elite spint garen bij een versnelling van automatisering, want, Satya Nadella, CEO of Microsoft, observed that social- and physical-distancing requirements created “a remote everything”, bringing forward the adoption of a wide range of technologies by two years, while Sundar Pichai, Google’s CEO, marvelled at the impressive leap in digital activity, forecasting a “significant and lasting” effect on sectors as different as online work, education, shopping, medicine and entertainment. (pp 63)

pp 64: At a time when physical distancing became an obligation, robots were deployed in places as different as warehouses, supermarkets and hospitals in a broad range of activities, from shelf scanning (an area in which AI has made tremendous forays) to cleaning and of course robotic delivery – a soon-to-be important component of healthcare supply chains that will in turn lead to the “contactless” delivery of groceries and other essentials.

Ons werk moet gaan verlopen via robots, chatbots, ZOOM, maar één van de meest idiote ideeën van alles vond ik e-Sport. Digitaal sporten!! En dat doen we niet meer voor onze gezondheid, maar voor integratie en inclusiviteit. Lees zelf:

Therefore, governments will encourage their practice, acknowledging the added benefit that sports constitute one of the best tools available for inclusivity and social integration. For a while, social distancing may constrain the practice of certain sports, which will in turn benefit the ever-more powerful expansion of e-sports. Tech and digital are never far away!

Dan is er ook nog het smart toilet! Een wc die meteen meet of je wel gezond bent: In the future, it is certain that more medical care will be delivered remotely. It will in turn accelerate the trend towards more wearable and at-home diagnostics, like smart toilets capable of tracking health data and performing health analyses. Leuk, maar wat als die pot jouw data meteen doorstuurt naar de GGD of de huisarts? Of de narcotica brigade, als je ’s avonds een snuifje of een wietje hebt genomen.

Daarnaast voorspelt het boek een terugloop in aanmeldingen bij internationale universiteiten en hogescholen, nu steeds meer onderwijs digitaal zal gaan verlopen en studenten gevoelsmatig minder waar voor hun geld zullen gaan krijgen. Schwab en Malleret snappen blijkbaar niet dat je naar Barcelona gaat om te studeren, maar dat de stad het studentenleven extra aantrekkelijk maakt. Studeren (maar ook werken) is toch wel wat meer dan het opdoen van kennis en het leveren van productie, meneer Schwab? Studeren is een fase in je leven die je vormt, die je netwerkt bouwt en die je volwassen maakt. Opdoen van kennis en het behalen van een diploma is maar één van de vele aspecten van het volgen van een studie.

Het paard achter de wagen

In het boek wordt duidelijk gesteld dat nieuws over de pandemie ons gevoel van veiligheid geen goed doet, met alle gevolgen van dien. Wat me verbaast is dat het in het boek ontbreekt aan zelfreflectie: Heeft de pandemie nu voor de crisis heeft gezorgd of hebben de genomen maatregelen dat gedaan? Met andere woorden; sluimerde de crisis al of moest de crisis gemaakt worden en zijn daarom de maatregelen genomen? Dit klinkt als een complot, maar het boek The Great Reset geeft aan dat de elite beschikt over alle modellen en data om te kunnen voorspellen wat de gevolgen zouden worden van de genomen en gestimuleerde maatregelen en nergens in het boek gaat een kritische noot uit naar diezelfde maatregelen, omdat ze in het kader van de Great Reset allemaal gerechtvaardigd leken. Gerechtvaardigd, omwille van het ontmoedigen van eigenbelang en het stimuleren van eerlijkheid en inclusiviteit. Deze woorden circuleren al decennia rondom bepaalde politici en het lijkt er dan ook steeds meer op dat de corona-pandemie wordt aangegrepen als een neo-liberale staatsgreep om een ideologie door te drukken, waarbij geen rekening gehouden wordt met het DNA van mensen, dat INDERDAAD op eigenbelang en zelfvoorzienendheid is gericht. We lijken door de Great Reset gelokt met gemak, groen en gelijkheid en worden vervolgens gevangen in een gouden kooi. Naïef van het World Economic Forum; het DNA van mensen verander je niet zomaar… daar gaan eeuwen overheen.

pp 90: It is hard to tell whether these moral considerations constitute a reset, and whether they will have a long-lasting, post-coronavirus effect on our attitudes and behaviours. At the very least, we could assume that we are now more individually aware of the fact that our decisions are infused with values and informed by moral choices. It might follow that, if (but it is a big “if”) in the future we abandon the posture of self-interest that pollutes so many of our social interactions, we may be able to pay more attention to issues like inclusivity and fairness. Oscar Wilde had already highlighted this problem in 1892 when depicting a cynic as “a man who knows the price of everything and the value of nothing”.

Toch een sprankje hoop…

Gedurende het lezen van het boek vroeg ik me constant af: “Kent Klaus Schwab echte mensen? Komt hij wel eens in een bejaardentehuis, op een schoolplein of op de verjaardag bij Tante Lien in Meppel?” Wat weet Klaus Schwab over cultuurverschillen tussen Belgen en Nederlanders, tussen mensen uit Dallas en Chicago, tussen Afrikaanders en Zulu’s? Weet hij wat ‘gezelligheid’ betekent in het Nederlands, of zijn mensen voor hem wandelende statistieken en psychosociale voorspellingen die uitkomen?

pp 62: Thus, almost instantly, most things became “e-things”: e-learning, e-commerce, e-gaming, e-books, e-attendance. Some of the old habits will certainly return (the joy and pleasure of personal contacts can’t be matched – we are social animals after all!), but many of the tech behaviours that we were forced to adopt during confinement will through familiarity become more natural. As social and physical distancing persist, relying more on digital platforms to communicate, or work, or seek advice, or order something will, little by little, gain ground on formerly ingrained habits.

Het boek The Great Reset eindigt echter heel zoet. In hoofdstuk 3.2 en verder aait Schwab mij over de bol. De mens ziet hij als een creatief, sociaal, interactief en holistisch wezen. Hij onderstreept het belang van welzijn voor ieder mens in een gezonde balans tussen werken en goede ontspanning. Met het oog op meer thuiswerken, meer online en meer gemak is het zaak oog te hebben voor de fysieke en mentale conditie van mensen. Ook wordt de link met en het belang van de natuur aangehaald. ‘She’s the leading lady’. We zullen nieuwe leefstijlkeuzes moeten gaan maken. Hiermee omarmt Klaus Schwab de belevingswereld van de meeste nieuwetijdsmensen, die doorgaans een grote liefde hebben voor de natuur, voor consuminderen en het gebruik van chemicaliën en medicijnen tot een minimum willen beperken.

pp 97: All this boils down to lifestyle choices: not only the time we spend in nature, but also what we eat, how we sleep, how much we exercise. These are choices that point to an encouraging observation: age does not have to be a fatality. Ample research shows that together with nature, diet and physical exercise can slow, even sometimes reverse, our biological decline.

Door de pandemie is de mens echter bang geworden en staat diens economische positie op het spel. (Naar mijn mening konden Schwab en zijn WEF-leden dit van mijlen ver vantevoren zien aankomen, dus waarom dan toch zo fier op de genomen maatregelen?). Nu de pleuris is uitgebroken wil Klaus Schwab de opvang zijn voor de mensheid die niet meer verder kan. In het laatste hoofdstuk lijkt hij te willen zeggen: ‘Kom maar bij mij. Ik ken jullie.’

NLP technieken

Als vakman op het gebied van NLP vind ik een aantal interessante voorbeelden van het slim toepassen van NLP. Eén ervan is het veelvuldig gebruiken van quotes, waar Schab en Malleret zich in het boek handig van bedienen.

pp 87: Psychologists tell us that cognitive closure often calls for black-and-white thinking and simplistic solutions. En pp 90: Oscar Wilde had already highlighted this problem in 1892 when depicting a cynic as “a man who knows the price of everything and the value of nothing”.

Het combineren van twee feiten in één zin als ‘samenhangend’ is ook een veel gebruikte techniek binnen mijn vak. Donald Trump zei ooit over een rivaal: ‘Hij geeft toe dat hij pathologisch is. Dat kun je niet genezen, net als pedofilie, dat kun je ook niet genezen.’ Zonder het te zeggen suggereerde hij daarmee, dat zijn rivaal ook iets met pedofilie te maken had.

Wat het boek The Great Reset bijna constant doet is het ene probleem met het andere in verband brengen. Er is een pandemie EN alleen het vaccin biedt een oplossing. Mensen met een donkere huidskleur sterven vaker aan corona EN zij ervaren maatschappelijk grotere achterstanden. Er is sprake van onvrede onder mensen over ongelijkheid EN George Floyd is vermoord door overheidsfunctionarissen EN we moeten BLM en LHBTIQ-demonstraties de ruimte geven. Er is werkloosheid EN er is sociale onrust. En is sociale onrust EN dat komt door een gevoel van ongelijkheid. Er zijn populisten EN er is fake-news. Er is fake news EN behoefte aan sterke leiders. Er zijn bijzondere weersomstandigheden EN er is klimaatverandering.

pp 98: The tragic death of George Floyd (an African American killed by a police officer in May 2020) vividly illustrates this point. It was the first domino or the last straw that marked a momentous tipping point at which an accumulated and profound sentiment of unfairness felt by the US African-American community finally exploded into massive protests.

Wil ik ook nog één concreet voorbeeld van ‘hoe meer x, hoe meer y’ geven!

pp 74: The more susceptible the world becomes to a broad set of macro risks and issues, the greater the necessity to embrace stakeholder capitalism and ESG strategies.

Kortom: Het boek staat bomvol zuivere hypnose-technieken. NLP wordt beoefend in de hoogste kringen!

Na elke crisis een wederopbouw

De geschiedenis leert ons dat na crises wederopbouw volgt. Na de Eerste Wereldoorlog viel de adel en maakte het feodale systeem plaats voor de eerste Industriële Revolutie. Na de Tweede Wereldoorlog veranderde de wereld snel, door wederopbouw en een snelle ontwikkeling van technologie. Na de oliecrisis ontstond een digitalisering van de wereld, door de opkomst van de computer en de Vierde Industriële Revolutie, waar Klaus Schwab zo op hoopt, zal de mens volledig afhankelijk maken van robots op iedere plek in de samenleving. Van je koelkast tot de politie op straat. Massa-surveillance, integratie van digitale databases, centrale banken en centrale overheden dienen de wereld beter, mooier, schoner en eerlijker te maken. Schwab spreekt niet voor niets vele malen over een ‘pre-pandemic’ en ‘post-pandemic era’. Nu kan ik me best voorstellen dat voor de gemiddelde bewoner van de Amsterdamse grachtengordel en de hardwerkende inwoners van Manhattan een dergelijk leven utopisch lijkt. Maar wie wat boeren op Kreta kent, de sloppenwijken van Soweto bezocht heeft of zijn weg weet in de druk bevolkte steden van India beseft, dat een Great Reset vooral leeft en zijn grond kan vinden in de hoofden van een van realiteitszin verstoken gebleven elite, die er alles aan willen en zullen doen om hun bedrijven, hun idealen en hun wereldvreemde fantasieën over ons uit te storten via kranten, social media en non-gouvernementele organisaties als de Verenigde Naties en het World Economic Forum.

Je kunt de mens nog zo willen veranderen; hij verandert pas al hij daaraan toe is en dat zelf wil. De wederopbouw, ook wel Build Back Better genoemd, moet voorafgaan aan een enorme crisis gepaard met angst voor eigen leven. Naar mijn mening geeft het boek The Great Reset iets teveel blijk van voorbedachten rade bij het instellen van de maatregelen om de pandemie in te dammen, gebaseerd op twijfelachtige bewijzen van klimaatproblemen, ongelijkheid en ontevredenheid onder de wereldbevolking. Zeker wanneer deze mens zo dom en slaafs geacht wordt, als Klaus Schwab in zijn boek The Great Reset doet voorkomen.

Het doel van het boek en The Great Reset zelf vind je op bladzijde 47: Global Governance

Any global effort on any global issue or concern is bound to be toothless without the cooperation of national governments and their ability to act and legislate to support their aims. Nation states make global governance possible (one leads the other), which is why the UN says that “effective global governance can only be achieved with effective international cooperation”

Gevolgen van migratie

Sinds migratie dankzij onze moderne vervoersmiddelen zo eenvoudig en vanzelfsprekend is geworden, is de wereld in korte tijd een smeltkroes geworden van culturen. Dat deze culturen tijd nodig hebben om elkaars gezellige buren te worden is logisch. Zo’n proces willen versnellen ten gunste van de winsten van grote wereldspelers als Microsoft, Amazon, Google en Apple en ten koste van lokale politiek, kleinschalige ondernemingen en de vrijheid van mensen, zowel in beweging als in hun denken en doen, is doorzichtig, niet integer en gedoemd te mislukken. Migratie stimuleren, zoals het verlaten van Afghanistan door de Amerikanen, betekent enkel nog meer olie op het vuur gooien.

Laten we hopen dat invloedrijke politici als de opvolger van de Duitse Bondskanselier Angela Merkel, president Macron, president Joe Biden en vele anderen snappen dat je iemand wel uit zijn cultuur kunt weghalen, maar iemands cultuur niet uit hem of haar kunt wegpoetsen. Daarmee ontken ik de problemen die het World Economic Forum en de Verenigde Naties schetsen niet, maar door hun Global Governance zullen ze allerminst opgelost worden of daarna vervangen worden voor nieuwe problemen. Net als met klimaatverandering: lokaal zullen er planten- en diersoorten verdwijnen maar komen er nieuwe planten en dieren voor terug. De mens is niet de baas over de wereld en geen mens is de baas over alle mensen, al heb je nog zoveel geld en macht tot je beschikking. En als tenslotte je motieven ook niet zuiver zijn, zul je nimmer slagen.

Igor van Kaam

Veel voorkomende woorden:

Sustainable: 25 keer
Inclusive / inclusivity: 21 keer
Inequality / equality: 23 keer
Global: 258 keer
Fear: 31 keer
Climate: 49 keer

55 opvallende uitspraken:

The pandemic will mark a turning point by accelerating this transition. It has crystallized the issue and made a return to the pre-pandemic status quo impossible.
Looking to the future, governments will most likely, but with different degrees of intensity, decide that it’s in the best interest of society to rewrite some of the rules of the game and permanently increase their role.
To varying degrees, business executives in all industries and all countries will have to adapt to greater government intervention. Research and development for global public goods such as health and climate change solutions will be actively pursued.
As Henry Kissinger reminded us: “The historic challenge for leaders is to manage the crisis while building the future. Failure could set the world on fire”
It takes many different forms, ranging from non-institutionalized political participation to demonstrations and protests, and addresses issues as diverse as climate change, economic reforms, gender equality and LGBTQ rights. The young generation is firmly at the vanguard of social change. There is little doubt that it will be the catalyst for change and a source of critical momentum for the Great Reset.
If no one power can enforce order, our world will suffer from a “global order deficit”. Unless individual nations and international organizations succeed in finding solutions to better collaborate at the global level, we risk entering an “age of entropy” in which retrenchment, fragmentation, anger and parochialism will increasingly define our global landscape, making it less intelligible and more disorderly.
Democracy and national sovereignty are only compatible if globalization is contained. By contrast, if both the nation state and globalization flourish, then democracy becomes untenable. And then, if both democracy and globalization expand, there is no place for the nation state.
The vote for Brexit and the election of President Trump on a protectionist platform are two momentous markers of the Western backlash against globalization. Subsequent studies not only validate Rodrik’s trilemma, but also show that the rejection of globalization by voters is a rational response when the economy is strong and inequality is high.
Any global effort on any global issue or concern is bound to be toothless without the cooperation of national governments and their ability to act and legislate to support their aims. Nation states make global governance possible (one leads the other), which is why the UN says that “effective global governance can only be achieved with effective international cooperation”
This requires policy solutions addressed in the concluding chapter and some form of effective global governance. Progress is indeed possible in those global areas that have traditionally benefited from international cooperation, like environmental agreements, public health and tax havens.
This will only come about through improved global governance – the most “natural” and effective mitigating factor against protectionist tendencies.
The more nationalism and isolationism pervade the global polity, the greater the chance that global governance loses its relevance and becomes ineffective. Sadly, we are now at this critical juncture. Put bluntly, we live in a world in which nobody is really in charge.
This is a major worry, considering that today there is no “committee to save the world”
COVID-19 has reminded us that the biggest problems we face are global in nature. Whether it’s pandemics, climate change, terrorism or international trade, all are global issues that we can only address, and whose risks can only be mitigated, in a collective fashion.
Enlightened leadership. Some leaders and decision-makers who were already at the forefront of the fight against climate change may want to take advantage of the shock inflicted by the pandemic
to implement long-lasting and wider environmental changes.
We’ll collectively remember that a relation of causality exists between air pollution and COVID-19. Then sustainability will cease to be secondary and climate change (so closely correlated with air pollution) will move to the forefront of our preoccupations. What social scientists call “behavioural contagion” (the way in which attitudes, ideas and behaviour spread throughout the population) might then work its magic!
A policy paper prepared by Systemiq in collaboration with the World Economic Forum[120] estimates that building the nature-positive economy could represent more than $10 trillion per year by 2030 – in terms of new economic opportunities as well as avoided economic costs.
Hopefully, the threat from COVID-19 won’t last. One day, it will be behind us. By contrast, the threat from climate change and its associated extreme weather events will be with us for the foreseeable future and beyond.
As we’ve argued in this book, these choices are ours to make.
We will see how contact tracing has an unequalled capacity and a quasi-essential place in the armoury needed to combat COVID-19, while at the same time being positioned to become an enabler of mass surveillance.
The WhatsApp family group is not as fun but, again, safer, cheaper and greener
After a while, the enduring concerns about technological unemployment will recede as societies emphasize the need to restructure the workplace in a way that minimizes close human contact. Indeed, automation technologies are particularly well suited to a world in which human beings can’t get too close to each other or are willing to reduce their interactions.
In 2016, two academics from Oxford University came to the conclusion that up to 86% of jobs in restaurants, 75% of jobs in retail and 59% of jobs in entertainment could be automatized by 2035.
It will be very hard to fight COVID-19 without an effective treatment or a vaccine and, until then, the most effective way to curtail or stop transmission of the virus is by widespread testing followed by the isolation of cases, contact tracing and the quarantine of contacts exposed to the people infected.
Contact tracing and tracking are therefore essential components of our public-health response to COVID-19.
I think it is essential that we show that we really mean it when we say that you should be able to trust technology when you use it, that this is not a start of a new era of surveillance. (Margrethe Vestager, the EU Commissioner for Competition)
In general, technical problems and concerns with privacy seemed to affect the app’s use and rate of adoption. Just to offer some examples: the UK, following technical glitches and criticism from privacy activists, made a U-turn and decided to replace its domestically-developed contact-tracing app with the model offered by Apple and Google. Norway suspended the use of its app due to privacy concerns while, in France, just three weeks after being launched, the StopCovid app had simply failed to take off, with a very low rate of adoption (1.9 million people) followed by frequent decisions to uninstall it.
This is bound to raise profound regulatory and privacy issues, which many companies will reject by arguing that, unless they increase digital surveillance, they won’t be able to reopen and function without risking new infections (and being, in some cases, liable). They will cite health and safety as justification for increased surveillance.
This is what happened after the terrorist attacks of 11 September 2001. All around the world, new
security measures like employing widespread cameras, requiring electronic ID cards and logging employees or visitors in and out became the norm. At that time, these measures were deemed extreme, but today they are used everywhere and considered “normal”.
As the last few pages have exposed beyond a reasonable doubt, the pandemic could open an era of active health surveillance made possible by location-detecting smartphones, facial-recognition cameras and other technologies that identify sources of infection and track the spread of a disease in quasi real time.
The historian Yuval Noah Harari worry’s about how some of the quick choices we make today: “Imagine North Korea in 2030, when every citizen has to wear a biometric bracelet 24 hours a day. If you listen to a speech by the Great Leader and the bracelet picks up the tell-tale signs of anger, you are done for.”
Dystopian scenarios are not a fatality. It is true that in the post-pandemic era, personal health and well-being will become a much greater priority for society, which is why the genie of tech surveillance will not be put back into the bottle.
At the micro level [..] the Great Reset will entail a long and complex series of changes and adaptation. When confronted with it, some industry leaders and senior executives may be tempted to equate reset with restart, hoping to go back to the old normal and restore what worked in the past: traditions, tested procedures and familiar ways of doing things – in short, a return to business as usual. This won’t happen because it can’t happen. For the most part “business as usual” died from (or at the very least was infected by) COVID-19.
This new reality is captured in the market capitalization of Zoom (the videoconferencing company) that skyrocketed to $70 billion in June 2020, higher (at that time) than that of any US airline. Concurrently, large online companies like Amazon and Alibaba expanded decisively in the O2O business, particularly in food retailing and logistics.
Consumers need products and, if they can’t shop, they will inevitably resort to purchasing them online.
It will also compel these companies to ensure that the same is true within their own supply chain: they will assess resilience along their entire supply chain, all the way down to their ultimate supplier and, possibly, even the suppliers of their suppliers. The costs of production will inevitably rise, but this will be the price to pay for building resilience.
In addition, in the coming months and years, a “regime change” might occur when policy-makers take on a substantial portion of private-sector default risk. When this happens, governments will want something in return.
The labour issue will loom large for them [bedrijven] and, if they have to employ gig workers [flexwerkers] as normal employees, they will cease to be profitable. Their (the gig workers) raison d’être might even vanish.
The more susceptible the world becomes to a broad set of macro risks and issues, the greater the necessity to embrace stakeholder capitalism and ESG strategies.
The activism to which companies may now be subjected is going beyond the traditional confines of social activism (by outsiders) and investor activism; with employee activism, it is expanding internally.
In France and the UK, several industry voices estimate that up to 75% of independent restaurants might not survive the lockdowns and subsequent social-distancing measures. The large chains and fast-food giants will. This in turn suggests that big businesses will get bigger while the smallest shrink or disappear.
The experience of airports in a post-COVID- 19 world, involving longer waiting times, highly restricted or even no hand luggage and other potentially inconvenient social-distancing measures, could erode the consumer desire to travel by air for pleasure and leisure. […]This makes the defence aerospace sector an exception and a relatively safe haven.
Hertz, a highly indebted company with a fleet of 700,000 cars overwhelmingly idled during the lockdowns, filed for bankruptcy in May.
The pandemic may increase our anxiety about sitting in an enclosed space with complete strangers, and many people may decide that staying home to watch the latest movie or opera is the wisest option.
The micro reset will force every company in every industry to experiment new ways of doing business, working and operating. Those tempted to revert to the old way of doing things will fail. Those that adapt with agility and imagination will eventually turn the COVID-19 crisis to their advantage.
Put in the simplest possible terms: if, as human beings, we do not collaborate to confront our existential challenges (the environment and the global governance free fall, among others), we are doomed. Thus, we have no choice but to summon up the better angels of our nature.
In the US in particular but not exclusively, some policy-makers took the line that it was justifiable to value the economy over life, endorsing a policy choice that would have been unimaginable in Asia or Europe, where such pronouncements would have been tantamount to committing political suicide. (This realization probably explains UK Prime Minister Johnson’s hasty retreat from an initial policy advocating herd immunity, often portrayed by experts and the media as an example of social Darwinism).
Media-amplified anxiety can be very contagious. All this fed into a reality that for so many amounted to personal tragedy, whether defined by the economic impact of income loss and job losses and/or the emotional impact of domestic violence, acute isolation and loneliness or the inability to properly grieve for deceased loved ones.
Humans are inherently social beings. Companionship and social interactions are a vital component of our humanness. If deprived of them, we find our lives turned upside down. Social relations are, to a significant extent, obliterated by confinement measures and physical or social distancing and, in the case of the COVID-19 lockdowns, this occurred at a time of heightened anxiety when we needed them most. Rituals that are inherent to our human condition – handshakes, hugs, kisses and many others – were suppressed. Loneliness and isolation resulted. For now, we know neither whether nor when we might return completely to our old way of life.
This is an unusual form of reset, but it should not surprise us. When devastating things happen, creativity and ingenuity often thrive.
The reset: in the post-pandemic era, we might have a different appreciation of time, pursuing it for greater happiness.
Neuroscientists, psychologists, medical doctors, biologists and microbiologists, specialists of physical performance, economists, social scientists: all in their respective fields can now explain why
nature makes us feel good, how it eases physical and psychological pain and why it is associated with so many benefits in terms of physical and mental well-being. Conversely, they can also show why being separated from nature in all its richness and variety – wildlife, trees, animals and plants – negatively affects our minds, our bodies, our emotional lives and our mental health.
To improve our chances of resisting the virus, immunity must be boosted and inflammation suppressed. What part does nature play in this scenario? She is the leading lady, the science now tells us!
The Great Reset is far from a done deal. Some may resist the necessity to engage in it, fearful of the magnitude of the task and hopeful that the sense of urgency will subside and the situation will soon get back to “normal”.
We are now at a crossroads. One path will take us to a better world: more inclusive, more equitable and more respectful of Mother Nature. The other will take us to a world that resembles the one we just left behind – but worse and constantly dogged by nasty surprises.
Our capacity to reset could also be greater than we had previously dared to hope.